در این مطلب برخی پرسش و پاسخ ها پیرامون بیت کوین و به طور کلی ارزهای رمزنگاری ارائه شده اند که برای کلیه افراد از جمله مبتدیان مفید هستند.
1. استخراج چگونه کار می کند؟
استخراج از مولفه های اصلی سیستم بیت کوین است. این به امنیت شبکه کمک می کند، لازمه صدور ارزهای جدید است و به تعبیری همه چیز را به هم پیوند می دهد. اما چگونه کار می کند؟
فرایند استخراج کمی پیچیده است. در اینجا سعی شده تا این فرایند به صورت فشرده و ساده توضیح داده شود، اما “خیلی ساده” هم نیست.
به طور متوسط در هر 10 دقیقه، تراکنش ها در شبکه بیت کوین دسته بندی شده و با هم در یک “بلاک” قرار می گیرند. اما برای این که یک بلاک توسط شبکه پذیرفته شود، سازنده بلاک (یعنی استخراج کننده) باید ثابت کند که آنها کار را “درست” انجام داده اند. این فرایند به “اثبات کار” معروف است.
حل معمای ریاضی برای تولید بلاک
چنین تصور کنید: برای ایجاد یک بلاک باید یک معمای ریاضی را حل کنید. حل معماها دشوار، اما تایید آنها آسان است (مانند نوعی پازل سودوکو). وقتی که یک استخراج کننده بلاک حل شده را به شبکه می فرستد، سایر استخراج کنندگان می توانند به سرعت درستی یا نادرستی آن را بررسی کنند و سپس هر یک از آنها شروع به کار در بلاک بعدی می کند.
بدیهی است که بر خلاف پازل های سودوکو که افراد برای حل آنها از قلم و کاغذ استفاده می کنند، این معماهای ریاضی اثبات کار توسط نرم افزار بیت کوین که در روی کامپیوتر نصب شده، حل می شوند.
معماها با استفاده از آزمون و خطای بروت فورس حل می شوند. تعداد زیادی ترکیب وجود دارند و هر ثانیه استخراج کنندگان در سراسر جهان تمام حالات ممکن برای رسیدن به جواب را بررسی می کنند. در حقیقت، یک استخراج کننده در هر ثانیه تریلیون ها “هش” را محاسبه می کند. شاید شما در مکالمات بیت کوین واژه “هش” یا “هشینگ” را شنیده باشید. البته، نیازی به دانستن تابع هش ریاضی نیست، در اینجا فقط به معمای ریاضی اشاره شده است.
برای درک بهتر مفهوم هش می توانید به مطلب زیر مراجعه کنید:
هشینگ(Hashing) و هش تراکنش چیست؟
فرایند استخراج بیت کوین
در روزهای ابتدایی بیت کوین، استخراج با استفاده از CPU انجام می شد. در طول چند سال گذشته، استخراج از CPU به GPU، سپس به FGPA(آرایه درگاه قابل برنامه‌ریزی) و در نهایت به اسیک (مدارهای مجتمع با کاربرد خاص) تغییر کرده است. امروزه، شما به یک سخت افزار تخصصی اسیک برای استخراج نیاز دارید، چون کامپیوترهای معمولی سرعت بسیار پایینی دارند.
زمانی که یک استخراج کننده بلاکی را تولید می کند، باید تمام تراکنش هایی را که قرار است در آن گنجانده شوند، انجام دهد و همچنین بلاک را به بلاک قبلی وصل کند. همه اینها در تابع هش قرار می گیرند. از آنجا که هر بلاک به بلاک قبلی متصل می شود، همه آنها با یکدیگر زنجیره ای از بلاک ها را ایجاد می کنند که به آن بلاک چین می گویند.
متصل شدن بلاک ها به صورت زنجیروار امنیت شبکه بیت کوین را تامین می کند. هیچ کس نمی تواند بدون انجام دوباره کارهای صورت گرفته برای تولید بلاک های قبلی، تاریخچه دیگری از تراکنش ها را ایجاد کند. اگر این کار انجام شود، سرعت مهاجم در مقایسه با بقیه شبکه که به گسترش بلاک چین ادامه می دهد، بسیار کند خواهد بود.
تراکنش ویژه
استخراج کنندگان علاوه بر این که تراکنش های عادی را در بلاک ها قرار می دهند، مجاز به درج تراکنش های ویژه در هر بلاک به نام “تراکنش کوین بیس” هستند که به آنها ارزهای تازه استخراج شده را پاداش می دهند. بنابراین، فرایند استخراج یک انگیزه اقتصادی برای مشارکت در تامین امنیت شبکه فراهم می کند، در حالی که همزمان برنامه عرضه را اجرا می کند.
نکته: تراکنش کوین بیس نوع منحصر به فردی از تراکنش های بیت کوین است که فقط توسط یک استخراج کننده ایجاد می شود. این نوع تراکنش ورودی ندارد و در هر بلاک جدید استخراج شده یکی از این تراکنش ها وجود دارد. به عبارت دیگر، این تراکنش پاداشی است که یک استخراج کننده در ازای استخراج موفقیت آمیز یک بلاک دریافت می کند.
نرخ هش و تنظیم سختی شبکه
“نرخ هش شبکه” به مقدار کل استخراج توسط کلیه استخراج کنندگان در زنجیره اشاره دارد و از قیمت پیروی می کند. هر چه پاداش های مالی بیشتر باشند، استخراج کنندگان بیشتری برای رقابت بر سر پاداش ها جذب شبکه می شوند.
در آخر، تنظیم سختی شبکه است که به موجب آن شبکه به صورت دوره ای و براساس سرعت تولید بلاک ها (سریع یا کند)، حل آنها را آسان تر یا دشوارتر می کند. با بالا رفتن نرخ هش، سختی شبکه نیز افزایش می یابد و این سختی به طور مداوم تنظیم می شود تا میانگین زمان بین تولید بلاک ها 10 دقیقه باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استخراج ارزهای رمزنگاری و نیز استخراج بیت کوین به مطالب زیر مراجعه کنید:
هر آنچه لازم است در مورد استخراج ارزهای رمزنگاری بدانیم
استخراج بیت کوین چیست؟ بهترین دستگاه های استخراج بیت کوین کدامند؟
2. به غیر از بیت کوین چه ارزهای بزرگ دیگری وجود دارند؟
اتریوم
در حال حاضر، اتریوم دومین ارز بزرگ به لحاظ ارزش بازار است. اتریوم مانند بیت کوین از سیستم بلاک چین متن باز استفاده می کند، اما بیشتر روی قراردادهای هوشمند متمرکز است. این قراردادها برنامه های کامپیوتری هستند که به طور خودکار توافق نامه ها را بدون نیاز به واسطه های قابل اعتماد اجرا می کنند. اتریوم را اغلب نوعی “کامپیوتر جهانی” می نامند و هم اکنون پشتیبان اصلی مالی غیر متمرکز (دیفای) است. شبکه اتریوم همچنین میزبان ارزهای دیگری است که به آنها “توکن” می گویند.
ریپل
ریپل ارزی است که شرکت ریپل لبز آن را ایجاد کرده و بر روی شبکه Ripplenet کار می کند. هدف تیم توسعه آن ایجاد جایگزینی برای سیستم های مالی سنتی مانند سوئیفت بود. برخلاف بیت کوین و اتریوم، ریپل از اثبات کار استفاده نمی کند و در عوض مبتنی بر نودهای اعتبار سنج معتبر (شامل دانشگاه ها و بانک ها) است. ریپل لبز ارزهای ریپل را صادر می کند.
تدر
تدر (USDT) یک ارز ترکیبی بر پایه ارز فیات است. ارزش آن به ارزش دلار متصل شده است و اصطلاحا آن را یک ارز پایدار می نامند. تدر بلاک چین مخصوص به خود ندارد و در عوض در بلاک چین های دیگر از جمله بیت کوین، اتریوم و ترون عرضه می شود.
لایت کوین
لایت کوین شبیه به بیت کوین بوده و براساس پروتکل بیت کوین ساخته شده است، اما تغییرات کوچکی از جمله تولید بلاک سریع تر و الگوریتم هش متفاوت دارد. از این الگوریتم در ابتدا برای این منظور استفاده شد تا کاربران بیشتری بتوانند این ارز را حتی بدون دسترسی به دستگاه های اسیک استخراج کنند. اما امروزه استخراج لایت کوین توسط دستگاه های اسیک انجام می شود. این ارز در سال 2011 ایجاد شد و یکی از قدیمی ترین ارزهای رمزنگاری به حساب می آید.
بیت کوین کش
بیت کوین کش یکی دیگر از ارزهای بزرگ و یک فورک از بیت کوین است. فورک ها در نتیجه یک اختلاف حل نشدنی بین یک جامعه بوجود می آیند و به یک گروه اجازه می دهند تا از جامعه جدا شود. وقتی یک تقسیم زنجیره اتفاق می افتد، یک ارز به دو پروژه متفاوت تقسیم می شود و پس از آن دارندگان ارز اصلی صاحب ارزها در هر دو شبکه خواهند شد.
پروژه بیت کوین کش در حالی بوجود آمد که جامعه بیت کوین نتوانست در سال 2017 در مورد مقیاس پذیری شبکه به توافق برسد. طرفی که به عنوان جامعه بیت کوین شناخته می شود، حداقل از نظر قیمت اکثریت اقتصادی مشخصی دارد. اما بیت کوین کش دلایل فلسفی محکمی برای وجود داشتن دارد؛یعنی ادامه پروژه بیت کوین همانطور که در ابتدا در نظر گرفته شده بود: پول نقد الکترونیک نظیر به نظیر با کارمزد پایین. در مقابل، بیت کوین ظرفیت محدودی دارد و زمانی که افراد زیادی به طور همزمان از شبکه آن استفاده می کنند، این ظرفیت محدود منجر به دوره های مکرر ازدحام و کارمزدهای بالا می شود.
3. بهترین کیف پول بیت کوین چیست؟
کیف پول های زیادی برای بیت کوین وجود دارند و “بهترین” آنها به اهداف و سطح تجربه شما بستگی دارد. بالاترین سطح امنیت و بیشترین حریم خصوصی از طریق اجرای نود کامل بیت کوین شما ایجاد می شود، اما این برای اکثر کاربران عملی نیست و همچنین لزومی ندارد.
برای بسیاری از کاربران، “بهترین” (به نظر نویسنده) کیف پول الکتروم (الکترون کش برای بیت کوین کش) است، چون به شما این امکان را می دهد تا بدون بارگیری بلاک چین یا اجرای نود خود از امنیت بالایی برخوردار باشید. مجموعه ای از سرورهای توزیع شده سنگین ترین قسمت های عملیات بلاک چین را کنترل می کنند، اما کلیدهای خصوصی شما هرگز به سرورها ارسال نمی شوند و فقط تراکنش ها را امضا می کنند. کیف پول های الکتروم همچنین متن باز هستند و همین باعث افزایش اعتماد به آنها می شود.
یکی دیگر از کیف پول های برتر بیت کوین (فوق العاده برای مبتدیان) کیف پول Bitcoin.com است. این یک کیف پول امن، ساده و همچنین عالی برای شروع استفاده از بیت کوین است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد کیف پول ها و انواع آنها از مطلب زیر استفاده کنید:
شرح مختصری بر کیف پول ارزهای دیجیتال
چگونه امن ترین کیف پول بیت‌کوین را انتخاب کنیم؟
9 کیف پول برتر بیت کوین برای دسک تاپ
بهترین کیف پول های سخت افزاری بیت کوین در سال 2020
4. چگونه می توان بیت کوین را با خیال راحت ذخیره کرد؟
به طور کلی، شما باید بیت کوین های خود را در کیف پول ذخیره کنید و هرگز آنها را در صرافی های ارز رمزنگاری نگه ندارید. طبق یک گفته قدیمی” نداشتن کلید به معنای نداشتن ارز است”. از نظر فنی، این بدان معناست که وقتی ارزهای خود را در صرافی نگه می دارید، در واقع هیچ ارزی ندارید.در عوض، آنچه شما دارید یک IOU( اختصار از عبارت”من به شما بدهکارم” و معمولا به یک سند غیر رسمی تایید بدهی گفته می شود ) از صرافی است.
اگرچه ممکن است در ظاهر این یک نکته بی اهمیت باشد، اما نگه داشتن دارایی ها در صرافی خطرهای زیادی به دنبال دارد. این خطرات شامل خودداری صرافی از بازپرداخت وجوه (به دلیل سوء نیت یا مسائل نظارتی)، هک یا تعطیل شدن صرافی و دسترسی یک هکر به حساب کاربری شما هستند.
وقتی ارزها را در کیف پول خودتان نگه می دارید، از بسیاری از خطرات در امان هستید. اما اگر از کیف پول خود نسخه پشتیبان تهیه نکنید و کامپیوتر شما برای همیشه از کار بیفتد، یا اگر هکری به آن دسترسی پیدا کند، ارزهای شما برای همیشه از بین خواهند رفت. توصیه می شود که همیشه کامپیوتر خود را با آنتی ویروس و ضد بدافزارها به روز رسانی کنید.
برای امنیت بیشتر می توانید از کیف پول سخت افزاری، کیف پول کاغذی و یا کیف پول سرد استفاده کنید.
5. چگونه متوجه می شوید که یک تراکنش بیت کوین معتبر است؟
مبتدیان تعجب می کنند که چگونه می توان از طریق مجموعه ای از داده ها فهمید که یک تراکنش بیت کوین معتبر است. آیا نمی تواند جعلی باشد؟ پاسخ کوتاه این است که کیف پول شما تراکنش های معتبر را از جعلی تشخیص می دهد و معمولا تراکنش های نامعتبر را نشان نمی دهد.
در مورد این که کیف پول این موضوع را از کجا می داند، تراکنش های بیت کوین باید از یک قالب کاملا خاص پیروی کنند و می توانند فقط ارزهایی را بپذیرند (که بعضا ورودی نامیده می شوند) که ذاتا معتبر هستند و همچنین کاربر برای آنها امضای دیجیتالی صحیحی تولید می کند.
6. آیا بیت کوین ناشناس است؟
جواب این سوال هم بله و هم خیر است. تراکنش های بیت کوین کاملا ناشناس نیستند. مدل حریم خصوصی بیت کوین با امور مالی سنتی فرق دارد. در واقع وایت پیپر آن نمودار خوبی برای حریم خصوصی دارد.(شکل زیر)
همانطور که مشاهده می کنید، در امور مالی سنتی، تراکنش ها از دید عموم پنهان می شوند ولی “اشخاص ثالث مورد اعتماد” همه چیز را می دانند. آن طرف های مورد اعتماد شامل بانک ها، شرکت های کارت اعتباری و غیره هستند.
در مدل بیت کوین، عموم مردم می توانند همه تراکنش ها را ببینند، اما برای استفاده از شبکه تشخیص هویت لازم نیست. آیا در عمل، تحلیلگران می توانند با استفاده از روش های اکتشافی و الگوریتم ها مشخص کنند که چه کسی در پشت تراکنش های خاصی است.
در بسیاری از موارد آنها می توانند تشخیص دهند. برای مثال، اگر بیت کوین را از صرافی برداشت و به کیف پول خود منتقل کنید، صرافی می داند که شما چه کسی هستید. اگر بعدا ارزها را از کیف پول خود برای شخص دیگری ارسال کنید، تراکنش دوم را نیز می توان از همان شخص فرض کرد.
اگر می خواهید تراکنش های خود را خصوصی تر کنید، روش های مختلفی برای این کار وجود دارند. یک روش این است که ابتدا ارزهای خود را تبدیل به ارزهایی کنید که ویژگی های حریم خصوصی بهتری ارائه می دهند (مانند مونرو یا بیت کوین کش) و سپس آنها را به بیت کوین تبدیل کنید.
7. کجا می توان بیت کوین را خرج کرد؟
می توانید بیت کوین و سایر ارزهای رمزپایه را در هر جایی که آنها را می پذیرند خرج کنید. غالبا، فروشگاه های آنلاین ارزهای رمزنگاری را قبول می کنند. یک مکان عالی برای پیدا کردن چنین فروشگاه هایی “map.bitcoin.com” است.
گزینه دیگر تهیه کارت اعتباری مبتنی بر ارز رمزنگاری است. برای مثال، کارت اعتباری از شرکت ارائه خدمات ارز رمزنگاری “Bitpay”؛ با این کارت می توانید ارزهای خود را بارگیری کرده و در جایی که کارت های اعتباری را می پذیرند، خرج کنید.