یک مطالعه جدید بر روی 140 هزار آدرس رمزنگاری نشان می دهد که حساب های کمی مالکیت بخش اعظم ارزها را در اختیار دارند. بیش از نیمی از کل لایت کوین ها فقط در 189 آدرس که متعلق به صرافی ها نیست، نگهداری می شوند و بیش از 100 توکن برتر ERC20 در 34 آدرس نگهداری می شوند. همچنین بیش از 1100 آدرس کنترل بخش اعظم بیت کوین کش را در اختیار دارند.
نهنگ ها همچنان بر بخش اعظم ارزهای رمزنگاری تسلط دارند
کلُوِر که یک شرکت متمرکز در زمینه تحقیق در مورد ارزهای رمزنگاری است، توزیع ثروت را در بین 140 هزار آدرسی که متعلق به صرافی ها نیست، برای 4 ارز رمزنگاری برتر و 100 توکن برتر شبکه اتریوم بررسی کرده است. محققان دریافتند که مالکیت بخش اعظم این ارزها در اختیار تعداد کمی از حساب ها است و برخی از ارزها در حال حاضر نسبت به سال 2018 توزیع نابرابر ثروت بیشتری را دارند.
برخی از غنی ترین آدرس ها متعلق به صرافی ها است که ارزهای بسیاری از افراد را نزد خود نگه می دارند. برای یافتن حدودی آدرس های مربوط به نهنگ های شخصی، در این مطالعه کلیه آدرس هایی که شناخته شده هستند و یا پیش بینی می شود که متعلق به صرافی ها باشند، حذف شدند. محققان 41 آدرسی را که متعلق به صرافی های معروف بود، شناسایی کردند.
در این تحقیق توزیع ثروت چهار ارز بیت کوین، اتریوم، بیت کوین کش و لایت کوین بررسی شد و مشخص گردید که لایت کوین متمرکزترین توزیع را دارد. فقط 189 آدرس بخش اعظم لایت کوین را کنترل می کنند. 10 آدرس حدود 10 درصد از کل لایت کوین توزیع شده را در اختیار دارند.
اگر چه لایت کوین نابرابرترین توزیع ثروت را در بین چهار ارز اصلی که مورد بررسی قرار گرفته اند دارد، اما نابرابری توزیع ثروت در مورد اتریوم از سال 2018 بیشترین افزایش را داشته است. برای این اندازه گیری از شاخص جینی استفاده شد که یک شاخص کلاسیک در اقتصاد برای توزیع ثروت است. داده ها نشان می دهد که نابرابری توزیع ثروت در مورد اتریوم از سال 2018 تا سال 2019 حدود 13 درصد افزایش یافته است. کمترین نابرابری توزیع ثروت متعلق به بیت کوین و پس از آن بیت کوین کش است.
محققان می گویند:
این که تعداد زیادی نهنگ دارنده بخش اعظم دارایی های دیجیتال هستند، در مورد تمام حوزه های مالی صادق است. این یک موضوع داغ در بین علاقمندان به ارزهای رمزنگاری است؛ زیرا نقدینگی پایین یک ارز در بازار ارزها به این معنا است که نهنگ ها می توانند نوسانات شدیدی را ایجاد کنند. مالکیت متمرکز ثروت در سیستمی که قدرت خود را از غیرمتمرکز بودن می گیرد، می تواند نقطه ضعف بزرگی باشد. چنین اتفاقی ممکن است برای صرافی های متمرکزی که دارایی افراد زیادی را در اختیار دارند، رخ دهد. به هر حال نهنگ های بزرگ اهداف بزرگی نیز برای هکرها و کلاهبرداران هستند.
ماهی های بزرگ در استخرهای کوچک
توکن های ERC20 که در واقع توکن هایی هستند که از پلتفرم اتریوم استفاده می کنند، معمولا نابرابری بیشتری دارند. محققان دریافتند در بین 100 توکن اتریوم با بالاترین ارزش بازار، میانگین آدرس هایی که بیشترین تعداد توکن را در اختیار دارند فقط 34 آدرس بودند. 24 توکن از 100 توکن، در اختیار بنیانگذاران توکن ها بود.
این نابرابری توزیع ثروت غالبا ناشی از نحوه کنترل دسترسی به توکن ها توسط بنیانگذار است. اما داشتن چنین ثروت متمرکزی خطرات خاص خود را به همراه دارد. عرضه اولیه ارز(ICO) که برای تامین اعتبار برخی از توکن ها استفاده می شد، به عنوان روشی جهت کلاهبرداری شناخته شد که در آن ارزش یک ارز برای جلب سرمایه گذاران بیشتر افزایش می یافت و بنیانگذاران که تعداد زیادی از ارز را در اختیار داشتند، توزیع آن را انجام نمی دادند.
با این حال و بر اساس مطالعات، توزیع ثروت در مورد یک توکن یا ارز بستگی به خاستگاه آن ارز نیز دارد. بر اساس تجزیه و تحلیل های انجام شده، توکن هیوبی بالاترین توزیع نابرابر را در بین تمام توکن های ERC20 دارد. اما تامین اعتبار توکن هیوبی از طریق ICO نبوده و بنابراین سرمایه گذاران در برابر ریسک کمتری قرار داشتند.
هر چه ارزش بازار یک توکن بیشتر باشد، احتمال توزیع عادلانه تر ثروت در مقایسه با سایر توکن ها بیشتر است. به عبارت دیگر، توکن هایی که بیشترین تعداد ارز را در بین کمترین آدرس ها دارند، توکن هایی بودند که دارای ارزش بازار نسبتا کمی(100 میلیون دلار یا کمتر) بودند.
محققان هشدار دادند:
این پروژه های کوچک تر برای برخی سرمایه گذاری ها می توانند سودآور باشند، زیرا می توانند بازده بالایی داشته باشند. اما ریسک زیادی نیز دارند. سرمایه گذاران باید قبل از خرید هر ارز رمزنگاری تحقیقات خود را انجام دهند و عوامل متعددی را در نظر بگیرند.