توکن‌سوزی چیست و چه تاثیری بر قیمت دارد

توکن‌سوزی به فرایندی گفته می شود که در آن مقدار معینی از ارز رمزنگاری از عرضه در گردش خارج می شود و عرضه کل توکن های موجود را کاهش می دهد.
بررسی عرضه ارز رمزنگاری و سه مفهوم رایج آن در بازار

توکن‌سوزی ارزهای رمزنگاری عرضه کل توکن ها را کاهش می دهد که این می تواند ارزش توکن های باقیمانده را افزایش دهد.

برای سوزاندن توکن ها، یک پروژه آنها را به یک آدرس کیف پول ویژه می فرستد که فقط می تواند توکن ها را دریافت کند، اما امکان برداشت از آن به هیچ وجه وجود ندارد. این باعث می شود که توکن های ارسال شده به این آدرس برای همیشه از دسترس خارج شوند. این کار درست مانند قفل کردن توکن ها در یک آدرس تصادفی و مقاوم در برابر هک با یک کلید خصوصی نامشخص است.
کلید خصوصی(Private Key) چیست؟

به طور معمول، پروژه یا جامعه آدرس را مشخص می کند تا از تصادفی، مقاوم در برابر هک و غیر قابل دسترس بودن آن مطمئن شود. از آنجایی که هیچ کس نمی تواند توکن های ارسالی به این آدرس را بازیابی یا استفاده کند، برای همیشه “سوخته شده” در نظر گرفته می شود.

پروژه های ارز رمزنگاری برای کنترل عرضه و کمیاب کردن، جذب سرمایه گذاران و تثبیت بازار، اغلب توکن‌سوزی را اعمال می کنند. در حالی که برخی از شرکت های بخش مالی سنتی با بازخرید سهام خود جهت کاهش تعداد در گردش، به اهداف مشابهی دست پیدا می کنند، توکن‌سوزی در بازار ارزهای رمزنگاری منحصر به فرد بوده و نشان دهنده تعهد پروژه به اهداف بلندمدت خود است.

توکن‌سوزی با حذف دائمی بخشی از توکن های در گردش، می تواند ارزش هر توکن را بالاتر ببرد. این فرایند مشابه آیتم های دارای نسخه محدود است که با کاهش دسترسی به آنها، جذاب تر و ارزشمند تر می شوند. این کاهش عرضه می تواند سرمایه گذاران را جذب کند و در عین حال به هولدرهای قدیمی با افزایش قیمت پاداش دهد و در نهایت تعهد پروژه به اهداف بلندمدت را منعکس می کند.

توکن‌سوزی یک حرکت استراتژیک برای افزایش قیمت توکن با تغییر تعادل عرضه و تقاضا در نظر گرفته می شود. در حالی که همه پروژه های ارز رمزنگاری از این روش استفاده نمی کنند، این روند در میان پروژه های کوچک تر یا نوظهور برای تثبیت بازار خود و جلب اعتماد سرمایه گذاران رایج است.

نحوه کار توکن‌سوزی 

توکن‌سوزی فقط یک حرکت نمادین نیست. این فرایند شامل مراحلی است که تضمین می کند توکن ها برای همیشه از عرضه در گردش خارج می شوند و هر مرحله آن نقش مهمی در غیرقابل معامله کردن توکن های خارج شده دارد.

مراحل توکن‌سوزی 

مرحله اول: تصمیم برای سوزاندن توکن‌ها

معمولا مدیران یا توسعه دهندگان پروژه برای سوزاندن توکن ها تصمیم می گیرند. این توکن‌سوزی ممکن است بخشی از استراتژی اقتصادی آنها برای کمیاب تر کردن توکن پروژه یا پاسخی به نظرات جامعه خود باشد.

برخی از پروژه ها مکانیسم های ضد تورمی را اتخاذ می کنند که در آن توکن ها به صورت دوره ای سوزانده می شوند تا عرضه توکن به مرور زمان کاهش یابد. برخی دیگر از پروژه ها مکانیسم توکن‌سوزی داخلی خود را (مانند سوزاندن درصدی از کارمزد تراکنش یا پاداش استیکینگ) طراحی می کنند.
کارمزد تراکنش چیست و به چه عواملی بستگی دارد؟

پروژه ها توکن‌سوزی را به روش های مختلف انجام می دهند. برخی از توکن‌سوزی ها طبق برنامه زمانی تعیین شده انجام می شوند. برای مثال، صرافی بایننس هر سه ماه توکن‌سوزی دارد و این صرافی مقدار توکن هایی که باید سوزانده شود را بر اساس حجم معاملات محاسبه می کند. برخی دیگر از پروژه ها کارمزد تراکنش ها را می سوزانند و برای همیشه از چرخه عرضه در گردش خارج می کنند. برای مثال، ریپل برای جلوگیری از اسپم در شبکه، طبق مکانیسم طراحی شده خود بخشی از کارمزد تراکنش های دریافتی را می سوزاند و با این کار رویکرد توکن‌سوزی خود را از توکن‌سوزی های برنامه ریزی شده (مانند بایننس) متمایز می کند.
توکن سوزی خودکار BNB چیست و چگونه انجام می شود

برخلاف سایر ارزهای رمزنگاری، ارزش ارزهای پایدار مانند تتر(USDT) به ارزهای فیات متصل می شود و این نوع ارزها برای پشتوانه به ذخایر معادل نیاز دارند. اتصال قیمت ارز پایدار به ارزهای فیات برای ثابت نگه داشتن قیمت آن انجام می شود و هدف این کار محافظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات شدید است. هنگامی که کاربران USDT را برای ارز فیات بازخرید می کنند، توکن ها سوزانده می شوند تا نسبت یک به یک بین آنها حفظ شود؛ به این معنی که توکن های USDT برای همیشه از گردش خارج می شوند. برعکس، هنگامی که کاربر ارز فیات واریز می کند، معادل آن مقداری توکن USDT ایجاد می شود. این مکانیسم تضمین می کند که عرضه ارز پایدار همیشه با ذخایر پشتوانه نگهداری شده در خزانه مطابقت دارد و ثبات و اعتماد به نسبت یک به یک را حفظ می کند.
ارز پایدار یا استیبل کوین چیست؟

مرحله دوم: تعیین مقدار توکن هایی که باید سوزانده شود

سپس، تیم تصمیم می گیرد که چه مقدار از توکن ها را از چرخه عرضه در گردش خارج کند. بسته به اهداف توکن‌سوزی، این مقدار می تواند یک عدد ثابت یا درصدی از کل عرضه توکن باشد.

قرارداد هوشمند بلاک چین در اینجا وارد عمل می شود تا بررسی کند آیا برای تکمیل فرایند توکن‌سوزی، درخواست کننده توکن کافی در کیف پول خود دارد یا خیر. سیستم همچنین اطمینان می دهد که مقدار مشخص شده معتبر و مثبت بوده و صفر نیست. اگر درخواست کننده توکن های کافی در کیف پول خود نداشته باشد یا مقدار آن نامعتبر باشد، توکن‌سوزی انجام نمی شود.

مرحله سوم: ارسال توکن ها برای سوزاندن

در هنگام توکن‌سوزی، توکن ها به یک کیف پول خاص ارسال می شوند که اغلب “آدرس سوزاندن” یا “آدرس گیرنده” نامیده می شوند. در واقع، توکن های موجود در این آدرس فریز می شوند و برای همیشه از دسترس خارج می شوند.

پروژه برای شروع سوزاندن توکن ها، به طور رسمی “تابع سوزاندن” را در بلاک چین اعلام می کند. این دستور خاص به شبکه فرمان می دهد تا فرایند توکن‌سوزی را ادامه دهد. هنگام فعال کردن این تابع، مقدار  توکن هایی که باید سوزانده شوند، مشخص می شود.

مرحله چهارم: تایید توکن‌سوزی در بلاک چین

فرایند سوزاندن توکن ها شفاف است. هنگامی که توکن ها به آدرس سوزاندن ارسال می شوند، تراکنش در بلاک چین ثبت می شود. همه می توانند این تراکنش ها را در بلاک چین پیگیری کنند و از صحت انجام آنها اطمینان حاصل کنند.

همچنین، بسیاری از پروژه ها “رویدادهای توکن‌سوزی” را به جامعه خود اعلام می کنند و این فرایند را علنی می کنند تا همه آن را مشاهده کنند. این امر به حفظ اعتماد به پروژه کمک می کند و این امکان را به جامعه می دهد تا رویداد توکن‌سوزی را در بلاک چین پیگیری کند و اطمینان حاصل کند که توکن ها واقعا از عرضه در گردش برای همیشه خارج شده اند.

چرا پروژه ها توکن‌سوزی را اعمال می کنند؟

در حالی که از دسترس خارج کردن توکن ها برای همیشه ممکن است غیرمنطقی به نظر برسد، چند دلیل برای توکن‌سوزی وجود دارد که هر کدام هدف خاصی را برای حمایت از رشد، امنیت یا ثبات پروژه دنبال می کند. هدف اصلی توکن‌سوزی اغلب افزایش قیمت با کاهش عرضه است، اما مزایای این فرایند فراتر از افزایش قیمت و کمیاب تر شدن توکن پروژه هستند.

افزایش اعتماد سرمایه گذار

توکن‌سوزی منظم همچنین می تواند به ایجاد اعتماد و اطمینان در بین جامعه پروژه کمک کند. وقتی که کاربران می بینند شرکت یا پروژه ای به توکن‌سوزی برنامه ریزی شده خود پایبند است، آن را نشانه ای از تعهد آن به ثبات و رشد طولانی مدت در نظر می گیرند. پروژه ها با اثبات این که کاهش عرضه توکن همچنان ادامه خواهد یافت، می توانند نگرانی سرمایه گذاران در مورد تورم یا اشباع بازار با عرضه بیش از حد، کاهش دهند.

رفع خطاها

گاهی اوقات، توکن‌سوزی یک راه حل عملی برای رفع خطاهای فنی یا از بین بردن توکن های ایجاد شده عمدی است. برای مثال، اگر یک باگ منجر به ایجاد ناخواسته توکن های اضافی شود، سوزاندن توکن های مازاد می تواند از نوسانات ناشی از این توکن ها جلوگیری کند.

تثبیت ارزهای پایدار الگوریتمی

توکن‌سوزی  نقش بسیار مهمی در ارزهای پایدار الگوریتمی ایفا می کند. پروژه های ارز پایدار از این روش برای حذف توکن های اضافی از چرخه گردش استفاده می کنند تا قیمت ارز پایدار را ثابت نگه دارند. 

برای مثال، اگر قیمت یک ارز پایدار الگوریتمی بالاتر از سطح ثابت خود افزایش یابد، ممکن است سیستم توکن های بیشتری تولید کند تا آن را به این سطح برگرداند. اگر قیمت ارز پایدار به زیر سطح ثابت خود کاهش یابد، توکن ها به عنوان بخشی از کاهش عرضه سوزانده می شوند تا به افزایش قیمت به آن سطح کمک کند.

افزایش امنیت و کاهش اسپم

همچنین، توکن‌سوزی می تواند به محافظت از شبکه کمک کند. برای مثال، برخی از بلاک چین ها مقدار کمی توکن از کارمزد هر تراکنش را می سوزانند. این کار از تراکنش های اسپم جلوگیری می کند و از شبکه در برابر بارهای اضافی یا حمله منع سرویس توزیع شده یا دیداس (DDoS) محافظت می کند. پروژه ها با افزودن هزینه به هر تراکنش، احتمال اضافه باری بیش از حد سیستم توسط هکرها (که در پی کسب سود سریع یا ایجاد اختلال در شبکه هستند) را کاهش می دهند.

به دست آوردن حق استخراج با “اثبات سوزاندن”

برخی از بلاک چین ها از رویکردی منحصر به فرد به نام “اثبات سوزاندن یا PoB” استفاده می کنند که بخشی از مکانیسم اجماع آنها است. براساس این رویکرد، ماینرها باید بخشی از توکن های خود را بسوزانند تا حق استخراج بلاک های جدید و دریافت پاداش را به دست آورند. ماینرها با سوزاندن توکن ها، تعهد خود به شبکه را نشان می دهند. این به حفظ امنیت شبکه و استفاده عادلانه از منابع کمک می کند و هزینه های بالای انرژی سیستم های اثبات کار را ندارد.

توکن‌سوزی در برابر مینت کردن

مینت یا ضرب کردن به نحوه ایجاد توکن های جدید و اضافه شدن به بلاک چین اشاره دارد. مینت کردن زمانی رخ می دهد که توکن ها برای فروش اولیه، پاداش دادن به مشارکت کنندگان شبکه (مانند ماینرها یا اعتبارسنج ها) یا جذب سرمایه جهت توسعه پروژه، تولید می شوند.

مینت کردن تضمین می کند که عرضه کافی برای پاسخ دادن به تقاضا وجود دارد؛ به خصوص زمانی که شبکه رشد می کند یا به توکن های بیشتری برای فعالیت های مختلف نیاز دارد.

از سوی دیگر، توکن‌سوزی فرایند حذف توکن ها از چرخه گردش است. این فرایند تضمین می کند که عرضه از کنترل خارج نمی شود و ارزش را برای کاربران و سرمایه گذاران ثابت نگه می دارد. هدف توکن‌سوزی کاهش عرضه و افزایش قیمت است.

در توکنومیک بسیاری از پروژه ها، مینت کردن و توکن‌سوزی دو مکانیسم به هم وابسته هستند. برای مثال، پروژه ها ممکن است توکن ها را برای پاداش دادن به کاربران یا تامین نقدینگی تولید کنند، اما توکن ها را برای کاهش عرضه و حفظ کمیابی آن، بسوزانند. توکن‌سوزی با خارج کردن توکن ها از چرخه گردش برای همیشه، عرضه را کاهش می دهد و این می تواند منجر به افزایش قیمت در بلند مدت شود. این توازن در پروژه هایی که می خواهند به کاربران پاداش دهند و در عین حال از ثبات اقتصادی توکن اطمینان حاصل کنند، اهمیت دارد.

برخی از پروژه ها بخشی از کارمزدهای دریافتی خود را می سوزانند تا به کنترل عرضه کمک کنند. به طور کلی، مینت کردن و توکن‌سوزی به مدیریت عرضه، تقاضا و ارزش توکن های پروژه کمک می کنند.

منابع:

• Cointelegraph