تراکنش های برون زنجیره ای(Off-Chain Transactions) به آن دسته از تراکنش ها اشاره دارد که در شبکه ارز رمزنگاری و خارج از بلاک چین آن انجام می شود. با توجه به کم یا صفر بودن هزینه، تراکنش های خارج از زنجیره در حال افزایش محبوبیت در بین موسسات مالی بزرگ است.
برای درک بهتر تراکنش های برون زنجیره ای می توان آن ها را با تراکنش های درون زنجیره ای(On Chain Transactions) مقایسه کرد.
مقایسه تراکنش های درون زنجیره ای و برون زنجیره ای
تراکنش های درون زنجیره ای به شکل ساده، تراکنشی است که در بلاک چین انجام و تایید شده و در این دفتر عمومی ثبت می شود. این تراکنش توسط تعدادی از شرکت کنندگان(استخراج کنندگان) تایید و بررسی شده، جزئیات تراکنش در بلاک ثبت شده و اطلاعات لازم در کل شبکه بلاک چین پخش می شود که آن را غیرقابل برگشت می کند. این نوع تراکنش ها تنها زمانی که بخش عمده شبکه با برگشت آن موافقت کنند، برگشت خواهد خورد.
اساسا هر گام مربوط به یک تراکنش درون زنجیره ای در بلاک چین ثبت می شود و وضعیت بلاک چین برای هر تراکنش بررسی و تایید شده اصلاح می شود.
انتظار می رود تراکنش های درون زنجیره ای به صورت امن، شفاف سریع انجام شود. با این حال گاهی به این شکل نیست.
تراکنش های درون زنجیره ای گاهی دیر انجام می شوند. زیرا قبل از انجام شدن یک تراکنش، باید تعداد کافی تایید یا اصطلاحا کانفرم دریافت کند، که می تواند روند انجام را طولانی کند. به عنوان مثال اگر حجم تراکنش ها در شبکه بالا باشد، تراکنش ها باید مدت بیشتری را منتظر دریافت تاییدیه استخراج کنندگان یا نودها باشند.
علاوه بر این انتشار و ثبت عمومی جزئیات مربوط به یک تراکنش می تواند تهدیدی برای ناشناس بودن کامل تراکنش های درون شبکه ای باشد. به عنوان مثال اگر به دقت تراکنش های ارسالی و دریافتی یک آدرس را بررسی کنیم ممکن است بتوان بخشی از هویت دارنده آدرس را مشخص کرد. به ویژه اگر برای خرید کالا یا دریافت خدماتی از آن استفاده شده باشد.
تراکنش های درون زنجیره ای برای انجام و تایید نیاز به کارمزد دارند. زیرا تایید آنها توسط استخراج کنندگان انجام می شود و آنها برای بررسی صحت تراکنش و ارائه خدمات خود کارمزد دریافت می کنند. با توجه به پتانسیل مقیاس پذیری و حجم تراکنش ها، مقدار این کارمزد متفاوت می شود.
با این حال تراکنشهای درون شبکه ای مزایایی نیز دارند. در صورت پایین بودن حجم تراکنش ها کارمزد انجام بسیار پایین خواهد بود. علاوه بر این، با اضافه شدن پروتکل های جدید به شبکه(مثل سگویت و لایتنینگ) سعی شده تا سرعت انجام تراکنش ها به کمترین زمان ممکن تقلیل یابد. همچنین برگشت خوردن تراکنش و یا دستکاری آن نیاز به موافقت بیش از 51 درصد شرکت کنندگان در شبکه دارد. به این ترتیب امنیت تراکنش ها بسیار بالا و امکان تقلب و کلاهبرداری بسیار پایین خواهد بود.
در مقابل، یک تراکنش برون زنجیره ای، انتقال ارزش و انجام آن خارج از بلاک چین انجام می شود. این تراکنش ها با استفاده از چندین روش مختلف انجام می شوند.
- اولین نوع می تواند به شکل یک توافق نامه جهت انتقال بین طرف های معامله باشد.
- شکل دوم تراکنش های خارج از زنجیره می تواند شامل حضور یک شخص ثالث به عنوان ضامن انجام تراکنش باشد که انجام انتقال را ضمانت می کند. پردازنده های پرداخت مانند پی پال به این ترتیب عمل می کنند.
- روش دیگر انجام تراکنش برون شبکه ای استفاده از مکانیسم پرداخت کوپنی است. در این روش خریدار کوپن را در برابر توکن رمزنگاری خریداری می کند و این کد را به طرف دیگر می دهد که می تواند بعدا آن را به ارز تبدیل کند. در صورت استفاده یا اصطلاحا بازخرید کد، آن تبدیل به همان ارز رمزنگاری اولیه و یا بسته به ارائه دهنده خدمات، به ارزهای دیگر تبدیل می شود.
- در ساده ترین روش، دو طرف معامله می توانند حتی کلیدهای خصوصی که دارای یک مقدار ثابت ارز رمزنگاری است تبادل کنند. به این ترتیب ارز هرگز از کیف پول خارج نمی شود، اما به یک مالک جدید، خارج از بلاک چین منتقل خواهد شد.
تراکنش های برون زنجیره ای مزایای زیادی دارند. از جمله:
- می توان آنها را فورا انجام داد. تراکنش های درون زنجیره ای بسته به بار روی شبکه و تعداد تراکنش های منتظر در صف انتظار، ممکن است مدت طولانی زمان ببرند.
- تراکنش های برون زنجیره ای معمولا کارمزد انجام تراکنش را ندارند زیرا هیچ چیز بر روی بلاک چین رخ نمی دهد. از آنجایی که هیچ استخراج کننده یا شرکت کننده در زنجیره برای تایید تراکنش نیاز نیست، بنابراین هیچ کارمزدی نیاز نخواهد بود. این گزینه ای جذاب به ویژه برای انتقالات بزرگ است. از سوی دیگر تراکنش های درون زنجیره ای در بعضی موارد با کارمزد بسیار بالا انجام می شود. در نتیجه تراکنش هایی با مقدار بسیار کم بیت کوین به علت کارمزد بالای تراکنش قابل انجام نیست.
- تراکنش های برون زنجیره ای امنیت و سطح ناشناس بودن بالاتری را ارائه می دهند. زیرا جزئیات به صورت عمومی منتشر نمی شود. در صورتی که در تراکنش های درون زنجیره ای با بررسی و مطالعه الگوهای تراکنش، می توان تا حدودی هویت کاربر را مشخص کرد.