دش چیست و چه ویژگی های منحصر به فردی دارد

دش یک فورک بیت کوین است که در سال 2014 برای ارائه پرداخت های ناشناس، بدون نیاز به واسطه و تقریبا فوری ایجاد و راه اندازی شد. در واقع، دش بر اساس فناوری بلاک چین بیت کوین ساخته شده، اما برخی تغییرات در آن ایجاد شده است.
بیت کوین چیست؟ آموزش کامل بیت کوین

در این مطلب قصد داریم به بررسی دش، ویژگی های خاص و نحوه انجام تراکنش ها در شبکه آن و همچنین در مورد امنیت این ارز، نحوه خرید، ذخیره و استفاده از آن بپردازیم.

دش چیست؟

دش یک روش پرداخت الکترونیکی غیرمتمرکز همتا به همتا است که عاری از قوانین سازمان های متمرکز مانند بانک است و به کاربران اجازه می دهد تا تراکنش های خود را به صورت ناشناس انجام دهند. عوامل مختلفی مانند مشارکت بانک ها و سرویس های پرداخت باعث رشد این ارز رمزنگاری شده اند. این ارز از بیت کوین الهام گرفته، اما چند تفاوت عمده با این ارز بزرگ بازار دارد.

ایوان دافیلد بنیانگذار دش است و مانند بسیاری از بنیانگذاران ارزهای رمزنگاری، با مطالعه و استفاده از بیت کوین شروع به کار کرد. دافیلد در سال 2010 اطلاعاتی درباره بیت کوین به دست آورد و تحت تاثیر فناوری آن قرار گرفت. اما پس از استفاده از آن، چند مشکل مهم را کشف کرد که باید بر طرف می شدند.

اول، این که بیت کوین به اندازه کافی سریع نبود. دافیلد دریافت که زمان زیادی طول می کشد تا تراکنش ها در این شبکه تایید شوند و این باعث ناراحتی کاربران می شود. دوم، او احساس کرد که زیرساخت آن نیاز به سطح بالایی از حریم خصوصی دارد. یکی از جذابیت های اصلی ارزهای رمزنگاری، حریم خصوصی است. دافیلد متوجه شد که حریم خصوصی و ناشناس بودن متفاوت از یکدیگر هستند.

دافیلد پس از ماه ها تحقیق و سخت کوشی، دش را در سال 2014 با استفاده از کد بیت کوین راه اندازی کرد. اما بر خلاف این ارز بزرگ بازار، دش دارای ویژگی های متفاوتی بود که برخی از آنها، این ارز را خصوصی تر کرده بودند. در طول دو روز پس از راه اندازی، حدود 1.9 میلیون ارز استخراج شد که تقریبا 10 درصد از کل عرضه آن بود.

اما این کار قطعا اشتباه بود. یک باگ پیدا شد و این سوال وجود داشت که با تمام ارزهایی که در این مدت کوتاه استخراج شده اند، چه باید کرد. در پایان، دش به دریافت کنندگان اجازه داد تا ارزها را نگه دارند، از طرفی باگ بر طرف شد و این مشکل هرگز رخ نداد. در حال حاضر، عرضه در گردش این ارز حدود 10,858,476 توکن است و پیش بینی می شود که تعداد کل عرضه در گردش آن تا سال 2300 به 18 میلیون برسد.

نام اول این ارز دارک کوین (Darkcoin)  و ایکس کوین (XCoin) بود که به دلیل برخی سوء تفاهم ها به دش تغییر کرد. شرکت دش نگران این بود که مردم نام “دارک کوین” را به فعالیت های غیرقانونی ربط دهند. دافیلد در این مورد گفت:

تغییر  نام براساس اولویت ها و خواسته های شرکت انجام شده و این کار ضروری بود. در نتیجه، نام از دارک کوین به دش تغییر یافت. پول نقد دیجیتال بازتابی از دیدگاه اصلی من برای پروژه است.

تفاوت حریم خصوصی با ناشناس بودن

دافیلد هنگام طراحی دش مصمم بود ارزی ارائه کند که سطح جدیدی از حریم خصوصی داشته باشد. او فهمید که ناشناس بودن تراکنش ها لزوما به این معنی نیست که آنها خصوصی و محرمانه هستند. برای مثال، تمام تراکنش های بیت کوین در یک بلاک چین عمومی نمایش داده می شوند و همه افراد به این داده ها دسترسی دارند. درست است که این تراکنش ها ناشناس هستند و به فرد خاصی مرتبط نیستند، اما برخی استدلال می کنند که نهادهای نظارتی ممکن است بتوانند با تحقیق و بررسی دقیق منشا تراکنش را پیدا کنند.

دش ایجاد شد تا ویژگی های اختیاری حریم خصوصی را برای کسانی ارائه کند که نگران خصوصی نگه داشتن تراکنش هایشان هستند. برای مثال، تیم دش “PrivateSend” را معرفی کرد. این ویژگی به کاربران امکان می دهد تا وجوه خود را به صورت خصوصی و محرمانه با استفاده از یک سرویس میکسر ارز رمزنگاری ارسال کنند. وجوه کاربر در طول تراکنش با وجوه افراد دیگر مخلوط می شود و سپس به کیف پول مبدا برگردانده می شوند. این کار، شناسایی آدرس مقصد را تقریبا غیرممکن می کند. این قابلیت خط اتصال بین ورودی ها و خروجی های آدرس را از بین می برد و سطح بالایی از حریم خصوصی فراهم می کند. شرکت دش در این مورد گفت:

دش حریم خصوصی مالی را حق مسلم کاربر می داند. بنابراین، گزینه ای برای کاربران ایجاد شده تا بتوانند تراکنش هایی را با حریم خصوصی واقعی انجام دهند، به طوری که هیچ کس نتواند هویت یک شخص را به یک آدرس یا تراکنش خاص مرتبط کند. کاربران با استفاده از دش می توانند تراکنش های خود را خصوصی و محرمانه نگه دارند.

محدودیتی برای این ویژگی وجود دارد، چون کاربران با استفاده از این روش می توانند فقط 1000 دش را در هر تراکنش انتقال دهند، اما لایه دیگری از ناشناس ماندن را برای افرادی فراهم می کند که نگران حفظ امنیت اطلاعات خصوصی و محرمانه خود هستند.

استخراج دش

دش از طریق فرایند استخراج تولید و به بازار عرضه می شود. استخراج آن شبیه به استخراج سایر ارزهای رمزنگاری مانند بیت کوین یا لایت کوین است. اساس استخراج یک بلاک چین است که یک دفتر کل غیرمتمرکز از تمام تراکنش هایی را شامل می شود که تاکنون انجام شده اند.

تراکنش ها باید تایید شوند تا اطمینان حاصل شود که هیچ ارزی دوبار خرج نمی شود. اینجاست که استخراج اهمیت پیدا می کند. تایید تراکنش از طریق یک مکانیسم اجماع انجام می شود که یک “مفهوم اثبات کار” است. ماینرها برای حل مسائل دشوار ریاضی و تایید هر تراکنش از کامپیوترها و سخت افزارهای تخصصی استخراج دش استفاده می کنند. یافتن راه حل صحیح به ماینر این حق را می دهد که یک بلاک جدید را به بلاک چین اضافه کند. در صورت تایید راه حل صحیح در شبکه، به ماینر ارز دش پاداش داده می شود.

این پاداش متغیر است و سالانه با نرخ 7.1 درصد کاهش می یابد. متوسط زمان استخراج بلاک در بلاک چین دش 2.5 دقیقه است که حدود 4 برابر سریع تر از شبکه بیت کوین است. برخی از افراد به استخراج این ارز علاقه مند هستند، در حالی که برخی دیگر فقط می خواهند از آن استفاده کنند. دش را می توان از طریق صرافی های مختلف خریداری کرد و به کیف پول انتقال داد. تراکنش ها در شبکه دش آسان و ارزان تر از بیشتر شبکه های دیگر است.

کارمزد شبکه دش

در هنگام انتخاب یک سیستم پرداخت برای انجام تراکنش ها، مهم ترین عامل بررسی کارمزد شبکه است. این موضوع مهم تر می شود، در صورتی که حجم زیادی از تراکنش ها را انجام دهید، چون این کارمزدهای کم جمع می شوند و می بینید که مبلغ خیلی زیادی می شود. یکی از مزایای مهم شبکه دش این است که کارمزد تراکنش های آن در مقایسه با شبکه های دیگر بسیار پایین است.

برای مثال، نمودار زیر کارمزد تراکنش های شبکه های مختلف در سال 2017 را مقایسه می کند. همانطور که مشاهده می کنید تفاوت زیادی بین شبکه های مختلف وجود دارد. میانگین کارمزد هفت روزه برای هر تراکنش در شبکه بیت کوین 4.04 دلار بوده است. کارمزد مونرو با 1.72 دلار در رتبه دوم قرار گرفته و دش با چند پنی برای یک تراکنش معمولی، پایین ترین کارمزد تراکنش را داشته است. به خاطر داشته باشید که کارمزد تراکنش ها ثابت نیستند و دائما در حال تغییر هستند. اما نمودار زیر یک ایده کلی از تفاوت های فاحش بین کارمزد تراکنش ها در شبکه های مختلف ارائه می کند.
راهنمای کامل استخراج مونرو

دش علاوه بر کارمزد بسیار پایین، امکان انجام سریع تراکنش ها را برای کاربران فراهم می کند. زمان تایید یک تراکنش در شبکه بیت کوین و اکثر ارزهای رمزنگاری طولانی است. برای مثال، تایید تراکنش در شبکه بیت کوین به طور متوسط 10 دقیقه طول می کشد، البته، برخی پذیرندگان تراکنش را بعد از 6 کانفرم کامل در نظر می گیرند و این ممکن است زمان تایید را به یک ساعت افزایش دهد.
کانفرم چیست؟ هر آنچه باید در مورد تایید بلاک ها بدانید

در نتیجه، تاخیرهای زیادی در تایید تراکنش ها ایجاد می شود که استفاده از این فناوری برای خریدهای حضوری یا خرید از فروشگاه را غیرممکن می کند. دش سرویس InstantX را ارائه می کند که تراکنش ها را در حدود 4 ثانیه تایید و تسویه می کند.

سیستم مدیریتی 

کاربران ارزهای رمزنگاری از زیرساخت این بازار حمایت می کنند، زیرا توسط یک نهاد متمرکز مانند دولت یا بانک اداره نمی شود. اما این امر همچنین می تواند مدیریت و دستیابی به اجماع در مورد تغییرات شبکه را به یک چالش تبدیل کند. برای مثال، بیت کوین از طریق بررسی همتایان اداره می شود و برای ایجاد تغییرات، باید بین فعال ترین مشارکت کنندگان آن اتفاق نظر وجود داشته باشد. در نتیجه، ایجاد تغییرات در پروتکل های ارز رمزنگاری می تواند یک مشکل جدی باشد.

در مقابل، دش دارای یک سیستم رای گیری رسمی است که امکان انجام سریع و آسان تغییرات را فراهم می کند. مسترنودها مسئول اداره دش هستند. سیستم DGBB یا سیستم مدیریت غیرمتمرکز توسط بلاک چین به مسترنودها اجازه می دهد تا در مورد پیشنهادات رای دهند. سپس، توسعه دهندگان در مورد اعمال یا عدم اعمال این تغییرات مختار هستند.  نمونه ای از این موارد، پیشنهاد افزایش اندازه بلاک از یک مگابایت به دو مگابایت در سال 2016 بود که ظرف 24 ساعت رای گیری و تایید شد. بودجه دش از خود شرکت آن تامین می شود. 45 درصد از پاداش ها به ماینرها، 45 درصد به مسترنودها و 10 درصد باقیمانده به خزانه داری تعلق می گیرد. خزانه داری سپس از این مبلغ برای تامین مالی تیم توسعه، وب سایت، بازاریابی و سایر فعالیت های مهم تجاری استفاده می کند. 

خود مالکی و داشتن یک پروتکل رای گیری مشخص نیز به این معنی است که احتمال مطرح شدن یک بحث بیهوده در مورد تغییر بسیار ضعیف است. در عوض، رای گیری صورت می گیرد، جامعه به تغییرات رای مثبت یا منفی می دهد و همه چیز براساس رای پیش می رود.

چگونه می توان از دش استفاده کرد

دش دارای ویژگی های زیادی است که آن را متمایز از سایر ارزهای رمزنگاری مانند بیت کوین و لایت کوین می کند. به دلیل سه ویژگی مستر نودها، PrivateSend و InstantSend می توان از دش برای انجام تراکنش ها به صورت خصوصی تر و سریع تر استفاده کرد. در ادامه این سه ویژگی را توضیح خواهیم داد.

مسترنودها (Masternodes)

در بلاک چین بیت کوین، ماینرهایی وجود دارند که تراکنش ها را تایید می کنند و در ازای این کار پاداش دریافت می کنند. به طور مشابه، بلاک چین دش نیز ماینر دارد، اما سیستم آن به دو بخش مسترنود و ماینر تقسیم می شود.

یک کاربر برای تبدیل شدن به یک مسترنود باید حداقل 1000 دش واریز کند که به صورت وثیقه نگه داشته می شود. این وثیقه همیشه امن است و هرگز در طول عملیات مسترنود از بین نمی رود. مسترنودها مانند سرورهای ویژه ای عمل می کنند که عملکردهای مهم را در شبکه دش انجام می دهند. آنها مسئول تراکنش های خصوصی (PrivateSend)، تراکنش های فوری (InstantSend) و سیستم مدیریت و خزانه داری هستند. 

مسترنودهای دش همان نقش فول نودها در شبکه بیت کوین را ایفا می کنند. از یک الگوریتم قطعی استفاده می شود تا یک ترتیب شبه تصادفی از مسترنودها ایجاد شود. 

مسترنودها امنیت شبکه را بالا می برند و اطمینان می دهند که تراکنش ها به سرعت تراکنش های پول نقد انجام می شوند. مسترنودها برای تایید تراکنش ها وقت و پول خود را هزینه می کنند، بنابراین شبکه در ازای آن به آنها پاداش می دهد.

مسترنود 45 درصد از کل پاداش دریافتی از استخراج دش را دریافت می کند. فرض کنید یک دش توسط ماینرها استخراج شود، پاداش به صورت زیر تقسیم می شود:

• 45 درصد پاداش (0.45 دش) به ماینرها تعلق می گیرد.
• 45 درصد (0.45 دش) به مسترنودها داده می شود.
• 10 درصد (0.1 دش) برای پیشرفت و توسعه بیشتر شبکه صرف می شود.

PrivateSend

یکی از مشکلات بلاک چین بیت کوین، عمومی بودن آن است؛ یعنی اگر شما یک تراکنش در این شبکه انجام دهید، هرکسی در جهان با دسترسی به اینترنت می تواند موارد زیر را در مورد آن بیابد:

• آدرس عمومی فرستنده و گیرنده هر تراکنش بیت کوین
• ارزش تراکنش
• تراکنش های قبلی که آن بیت کوین در آنها دخیل بوده است.

تراکنش های بیت کوین مانند تراکنش های فیات نیستند. در تراکنش های فیات فقط طرفین تراکنش از جزئیات آن مطلع هستند. با این حال، دش سرویسی به نام PrivateSend ارائه می دهد که حریم خصوصی را به تراکنش ها اضافه می کند. به همین دلیل، تراکنش های دش قابل ردیابی نیستند و هویت کاربران فاش نمی شود. همانطور که در بالا ذکر شد، تراکنش های خصوصی توسط مسترنودها انجام می شوند. این مزیت بزرگی است که دش نسبت به بیت کوین ارائه می دهد.

این مزیت همان چیزی است که دش را “قابل تعویض” می کند. ارزهای فیات (مانند دلار، یورو، ین) همه قابل تعویض هستند؛ این بدان معناست که هر دو اسکناس 10 دلاری می توانند جایگزین یکدیگر شوند. این مفهوم در مورد بیت کوین صدق نمی کند. از آنجایی که تراکنش های این ارز قابل ردیابی هستند، افراد می توانند از پذیرش بیت کوینی که در گذشته در معاملات غیرقانونی استفاده شده، خودداری کنند.

با توجه به این که تراکنش های دش غیرقابل ردیابی هستند، سابقه آنها فاش نمی شود. این باعث می شود تا تمام کوین های دش برابر و قابل تعویض باشند.

InstantSend

کانفرم شدن یک تراکنش در شبکه بیت کوین به طور متوسط 10 دقیقه طول می کشد. از طرف دیگر، انجام تراکنش ها با استفاده از ویزا یا مسترکارت تنها چند ثانیه طول می کشد.

این موضوع باعث مطرح شدن بحث های زیادی در مورد مقیاس پذیری بیت کوین و پذیرش گسترده آن شده است. دش این مشکل را با ارائه سرویسی به نام “InstantSend” حل می کند. با استفاده از این سرویس، تراکنش های دش تقریبا فوری توسط شبکه مسترنود تایید می شوند.

البته، کارمزد انجام تراکنش از طریق “InstantSend” بیشتر از یک تراکنش معمولی دش است. تایید یک تراکنش معمولی دش حدود 2.5 دقیقه طول می کشد که خیلی کم تر از زمان تایید یک تراکنش در شبکه بیت کوین است.

اما برخی افراد نمی توانند 2.5 دقیقه منتظر بمانند تا تراکنش شان تایید شود. بنابراین، آنها با پرداخت اندکی کارمزد بیشتر می توانند از مسترنودها بخواهند که تراکنش را در عرض چند ثانیه تایید کنند.

پروتکل خودگردان و خود تامین مالی

هنگامی که یک بلاک در شبکه بیت کوین استخراج می شود، 100 درصد پاداش آن به ماینرها می رسد. اما، در شبکه دش، 10 درصد از تمام پاداش های استخراج به شبکه این ارز تعلق می گیرد.

این مبلغ به صندوق دش واریز می شود و سپس برای تامین مالی رشد و پیشرفت آن استفاده می شود. این بدان معناست که دش می تواند رشد و پذیرش خود را تامین مالی کند.

حالا این سوال پیش می آید  که چه کسی در مورد استفاده از بودجه این صندوق تصمیم می گیرد؟ این تصمیم گیری به روشی دموکراتیک انجام می شود که در آن مشارکت کنندگان شبکه دش در مورد پیشنهادهای مختلف رای می دهند. در زیر فهرستی از برخی از پیشنهادها در شبکه دش آورده شده است.

همانطور که مشاهده می کنید، همه افراد جامعه دش این فرصت را دارند تا نظر خود را بیان کنند و در توسعه این شبکه مشارکت کنند. این موضوع اهمیت بسیار زیادی دارد، چون بلاک چین یک فناوری مدرن است که قبل از پذیرش گسترده به توسعه مداوم نیاز دارد.

دش هم از نظر فنی و هم از نظر مدل کسب و کار، پیشنهادهای زیادی برای ارتقا و پیشرفت ارائه می کند و به همین دلیل یکی از برترین ارزهای رمزنگاری است.

توکن دش (DASH)

دش عملکرد بسیار خوبی در طول سال 2017 داشته است. اگر در ابتدای این سال 10 دلار در آن سرمایه گذاری می کردید، در دسامبر همان سال سرمایه شما به حدود 1500 دلار افزایش می یافت. این رشد حدود 14900 درصدی در کمتر از یک سال است.

قیمت دش در ماه مه 2021 به اوج 475 دلار رسید. اما پس از ثبت این اوج به سطوح پایین تر کاهش یافت. در زمان انتشار این مطلب، قیمت آن در حدود سطح 57 دلار بود.

صرافی های زیادی از جمله بایننس، کوکوین، بیتفینکس،کراکن، بیترکس، پولونیکس، هوبی گلوبال، اوکی ایکس، کوینکس و غیره از این ارز و معاملات آن پشتیبانی می کنند. می توان دش را در کیف پول های نرم افزاری مانند تراست والت، اتمیک والت، گواردا وکوینومی و همچنین کیف پول های سخت افزاری مانند لجر و ترزور ذخیره کرد.
همه چیز درباره کیف پول تراست والت(trust wallet)؛ نحوه نصب، راه اندازی و کار با تراست والت

یکی از دلایل محبوبیت دش این که است که دو مشکل بزرگ بیت کوین (یعنی عدم حفظ حریم شخصی و سرعت پایین تراکنش) را برطرف می کند.

برخی دیگر از دلایل قوی بودن دش

بهبود سرعت انجام تراکنش و حریم شخص از مزیت های بزرگ دش نسبت به بیت کوین هستند.

برای یک سرمایه گذار مهم است که یک پروژه پیشرفت های مستمری در فناوری ارز رمزنگاری ایجاد کند. خوشبختانه، دش یک سیستم خود مدیریتی و خود تامین مالی است. می توان انتظار داشت که دش به طور مداوم در فناوری خود پیشرفت کند و پایگاه کاربری خود را افزایش دهد که هر دو برای آینده آن بسیار مهم هستند.

براساس داده های وب سایت “bitinfocharts.com”، متوسط کارمزد تراکنش در شبکه دش بین 0.00021 تا 0.0017 دلار است. در حالی که شبکه بیت کوین برای پردازش هر تراکنش بین 2 تا 5 دلار کارمزد دریافت می کند. بنابراین، انجام تراکنش در شبکه دش بسیار ارزان تر از شبکه بیت کوین است.

برخی موانع که رشد دش را مختل می کنند

در عین حال، برخی فاکتورها هستند که می توانند مانع رشد دش شوند:

منتقدان دش می گویند که این شبکه کاملا غیرمتمرکز نیست، زیرا بسیاری از عملکردهای مهم توسط مسترنودها انجام می شوند. اگر یک نفر اکثر مسترنودها را کنترل کند، می تواند کنترل شبکه دش را نیز در اختیار بگیرد.

دش همچنین رقابت تنگاتنگی با دیگر رقبای خود مانند مونرو و زیکش دارد. گفته می شود حریم خصوصی ارائه شده توسط مونرو بهتر از دش است. 

به دلیل خصوصی بودن ماهیت دش، احتمال این که زیر ذره بین نهادهای نظارتی قرار بگیرد، زیاد است. دلیل آن می تواند مجرمانی باشد که ارز دش را به خاطر ناشناس بودن به سایر ارزهای دیگر ترجیح می دهند.

امنیت دش

دش مانند سایر ارزهای رمزنگاری، راهی ایمن و بدون نیاز به واسطه را برای انجام تراکنش ها ارائه می دهد. برای مثال، اگر از طریق کارت اعتباری ویزا پرداختی انجام دهید، ویزا اطمینان می دهد که تراکنش به روشی امن انجام شده است. همچنین تمام اطلاعات تراکنش را برای مراجعات بعدی ثبت می کند. متاسفانه، اگر امنیت ویزا یا سایر واسطه های شخص ثالث نقض شود، همه کاربران آنها در معرض خطر قرار می گیرند. در واقع، اخیرا موارد زیادی رخ داده اند که در آنها هکرها به بانک ها و موسسات مالی حمله کرده و دارایی های صاحبان حساب ها را به سرقت برده اند.

اما دش بر پایه فناوری بلاک چین ساخته شده و غیر متمرکز است، به همین دلیل امنیت بسیار بالاتری را ارائه می کند. تراکنش های دش به جای تکیه بر یک نهاد متمرکز مانند بانک، توسط 4943 سرور در سراسر جهان تایید می شوند.

دش را می توان ایمن در نظر گرفت، مگر این که در فناوری آن باگی ایجاد شود، مشابه آنچه در زمان راه اندازی این ارز رخ داد. این رویداد اغلب “جنجال استخراج فوری (Instamine)” نامیده می شود.

زمانی که دش راه اندازی شد، طی 48 ساعت پس از آن 2 میلیون توکن استخراج شد. یکی از بزرگ ترین ذینفعان این باگ، سازنده دش بود. از آن زمان تاکنون، دش با هیچ مشکل امنیتی دیگری مواجه نشده است.