یک مقاله دانشگاهی تازه منتشر شده ادعا می کند که بیت کوین در دو سال اول راه اندازی خود بسیار متمرکز و آسیب پذیر بوده است. این تحقیق که توسط 9 محقق از شش دانشگاه در سراسر جهان انجام شده، می گوید که این ارز بزرگ بازار به لطف گروه کوچکی از ماینرهای پیشگام آن زمان بقا یافته و رشد کرده است. این گروه می توانست به راحتی به شبکه آن حمله کند، اما این کار را نکرد.
بنابراین، در سال های اول شکل گیری بیت کوین همکاری نزدیکی بین طرف های ناشناس وجود داشته است. این مقاله خاطرنشان می کند که ناشناس بودن می تواند با مکانیسم های همکاری متقابل، ارتباط و شهرت منافات داشته باشد و به طور کلی اعتقاد بر این است که همکاری را کاهش می دهد. با این حال، داده ها نشان می دهند که اگر چه 64 ماینر بیشتر قدرت محاسباتی شبکه را در این دوره کنترل می کردند، همه آنها به نفع شبکه عمل می کردند (علی رغم این که یکدیگر را نمی شناختند).
اِرِز لیبرمن آیدن (Erez Lieberman Aiden) از محققان این تحقیق گفت:
ما به دنبال درک فرایند اجتماعی- اقتصادی بودیم که طی آن بیت کوین از یک شی دیجیتالی بدون بازار به یک ابزار مبادله کاربردی تبدیل شد. بنابراین، ما در این تحقیق دوره بین راه اندازی بیت کوین و برابری قیمت آن با دلار آمریکا (25 ماه پس از عرضه بیت کوین) را انتخاب کردیم.
گروه 64 ماینر بیت کوین
براساس این تحقیق، 64 ماینر بخش قابل توجهی از کوین ها را از 3 ژانویه 2009 (روز راه اندازی و عرضه این ارز) تا 9 فوریه 2011 (روزی که قیمت آن به 1 دلار رسید) استخراج کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استخراج بیت کوین، مطلب زیر را مطالعه کنید:
استخراج بیت کوین چیست؟ بهترین دستگاه های استخراج بیت کوین کدامند؟
این دوره مدت ها قبل از معرفی و عرضه دستگاه های استخراج اسیک بود. ماینرها در آن زمان بیت کوین را ابتدا با CPU و سپس با GPU استخراج می کردند.
این مقاله می گوید ویژگی های خاص کامپیوترهای اولیه استخراج به محققان کمک کرد تا آدرس های بیت کوین دارای نام مستعار را شناسایی کنند که همگی توسط این 64 ماینر کنترل می شدند.
برای استخراج موفقیت آمیز بیت کوین، یک کامپیوتر باید به طور تصادفی رشته ای از اعداد به نام نانس (nonce) را تولید کند که وقتی به همراه چند ورودی دیگر در یک فرمول ریاضی وارد می شود، یک خروجی در زیر یک هدف مشخص ایجاد می کند. براساس این مقاله، همانطور که انسان ها الگوهای دستخط متمایزی دارند (حتی اگر شکسته و نامفهوم بنویسند)، کامپیوترهای اولیه استخراج بر روی نانس هایی که تولید می کردند “اثر انگشت” بر جای می گذاشتند.
در این مقاله آمده که همبستگی بالایی بین تمام رشته های به ظاهر بی معنی مرتبط با یک کاربر وجود دارد. این “اکسترا نانس ها” به همراه تکنیک های بلاک چین توجه محققان را به ماینرهایی جلب کرد که در 25 ماه اول بیت کوین استخراج کرده و آدرس های تراکنش های اولیه را ایجاد کرده اند. تیم تحقیق این همبستگی ها را با چند تکنیک ایجاد پیوند آدرس ترکیب کرد تا به گروه ماینر 64 نفره برسد.
حامیان نوع دوست و دلسوز
هر چه تعداد ماینرها کم تر باشد، احتمال تسلط یک نفر بر شبکه یا تبانی بیش از یک نفر برای انجام این کار بیشتر می شود. تعداد کم ماینرها در طول سال های اولیه شکل گیری بیت کوین به این معنی است که شبکه به طور معمول در برابر حملات 51 درصد آسیب پذیر بوده است. در این حمله، شخصی که بیشترین قدرت محاسباتی را کنترل می کند، می تواند یک بیت کوین را دوبار خرج کند.
برای مثال، سه نفر از این 64 ماینر بزرگ هر کدام شش بلاک یا بیشتر را پشت سر هم استخراج کرده اند. در یک مورد دیگر، در اکتبر 2010 پنج دوره شش ساعته وجود داشته که طی آن یک ماینر (از اولین استفاده کنندگان GPU) می توانست حمله 51 درصدی را انجام دهد. توجه داشته باشید تاکید روی “می توانست” است.
در این مقاله آمده که بیت کوین به جای تکیه بر یک شبکه غیرمتمرکز و غیرقابل اعتماد از بازیگران ناشناس، به رفتار نوع دوستانه گروهی از ماینرهای ناشناس وابسته بود. این ماینرهای ناشناس به جای این که به یکدیگر خیانت کنند، به نفع گروه همکاری می کردند. البته، گروه خوب و نوع دوست در زمینه ارز رمزنگاری را می توان به افزایش مداوم قیمت تفسیر کرد. حال این مقاله در بازار نزولی فعلی این سوال را مطرح می کند که اگر روند افزایش یک ارز متوقف شود، آیا مشارکت کنندگان برای همکاری به یکدیگر اعتماد می کنند یا نه؟
حریم خصوصی بیت کوین
این مقاله همچنین ادعا می کند که تا دسامبر 2017، نودونه درصد از آدرس های شبکه بیت کوین حداکثر 6 تراکنش با یکی از آن 64 ماینر اولیه فاصله داشته اند. (اگر باب 1 بیت کوین برای آلیس ارسال کند، این یک تراکنش فاصله ایجاد می کند؛ اگر آلیس این ارز را برای تد بفرستد، بین او و باب دو تراکنش فاصله ایجاد می شود و الی آخر).
اگرچه محققان نام واقعی هیچ یک از 64 ماینر را شناسایی نکرده اند (به جز دو نفر از آنها که قبلا شناخته شده بودند)، آنها هشدار می دهند که اگر کسی این کار را انجام دهد، حریم خصوصی بسیاری از کاربران دیگر ممکن است به خطر بیفتد.
براساس نتایج این تحقیق، اگر هویت 64 ماینر بزرگ فاش می شد، شناسایی مسیرهای کوتاه تراکنش که هر آدرس هدف را به آدرس یکی از این ماینرها مرتبط می کند، آسان می شد. نویسندگان خاطرنشان می کنند که هر چه مسیر بین دو آدرس کوتاه تر باشد، شناسایی هویت نفر بعدی دخیل در تراکنش آسان تر می شود.
هویت ساتوشی ناکاموتو
در پایان، محققان از تلاش برای کنار زدن نقاب ساتوشی ناکاموتو و افشای هویت اصلی او خودداری کردند. ناکاموتو خالق بیت کوین است و هویت وی از زمان انتشار وایت پیپر این ارز در سال 2008 تاکنون مخفی بوده است.
با این حال، محققان با بررسی ایمیل ها، پست ها و به روزرسانی های کد ساتوشی، سرنخ هایی از محل زندگی وی به دست آورده اند. ساتوشی معمولا همه این فعالیت ها را در ساعات روز نیمکره غربی انجام داده و کامپیوتر استخراج وی در آن بخش از دنیا در شب خاموش بوده است.
محققان می گویند که این داده ها با این احتمال که ناکاموتو در آمریکای شمالی یا جنوبی زندگی می کرده مطابقت دارند. البته، آنها این احتمال را که ساتوشی مانند بسیاری از کدنویسان یک آدم شب زنده دار بوده، رد نمی کنند.
جهت مشاهده توضیحات کامل تر در مورد خالق بیت کوین می توانید مقاله سازنده بیت کوین چه کسی است؟ را مطالعه نمایید.