در پی تغییر نام فیس‌بوک به متا (که تمرکز آن بر روی متاورس است)، اکنون مایکروسافت اعلام کرده که قصد ورود به این فضا را دارد.
متا می‌گوید که متاورس در نهایت به ما این امکان را خواهد داد تا حوزه‌های آموزشی، کاری و اجتماعی را وارد این فضا کنیم، در حالی که مایکروسافت در حال حاضر به طور خاص بر حوزه راه‌اندازی دفتر مجازی خود در این فضا تمرکز کرده است. اما متاورس چیست و چه نقشی در زندگی روزمره ما ایفا خواهد کرد؟
متاورس ایده جدیدی نیست. نیل استفنسون (نویسنده داستان های علمی تخیلی) در سال 1992 در رمان سایبرپانک خود به نام “سقوط برف” (Snow Crash)، واژه متاورس را ابداع کرد و دنیای مجازی سه بعدی را ارائه داد که در آن افراد مانند آواتار نشان داده می‌شدند و می‌توانستند با یکدیگر و هوش‌های مصنوعی تعامل داشته باشند.
مانند هر چشم‌انداز بزرگ از آینده‌ای که هنوز وجود ندارد، افراد بسیاری سعی کرده‌اند تعریفی برای متاورس ارائه کنند. اگر این ایده برای شما جدید است، این مطلب می‌تواند به درک برخی از ویژگی‌هایی که از متاورس انتظار دارید، کمک کند.
ویژگی‌های متاورس
دنیای مجازی
این مهمترین ویژگی یک متاورس است. می‌توانید با استفاده از کامپیوتر، کنسول بازی، موبایل، فناوری پوشیدنی یا دستگاه‌های دیگر آن را کاوش کنید و در طول مسیر، گرافیک و صدای سه بعدی را تجربه کنید. این باعث می‌شود که شما احساس حضور بیشتری در متاورس کنید و احتمالا حضور کم‌تری در دنیای روزمره داشته باشید.
واقعیت مجازی
برای این کار به یک هدست واقعیت مجازی نیاز دارید. ایده در اینجا این است که شما غرق در دنیای مجازی می‌شوید، بنابراین احساس حضور بیشتری می‌کنید (حداقل تا زمانی که با یک شی فیزیکی مانند میز پذیرایی در دنیای واقعی برخورد کنید).
تعامل با سایر افراد
متاورس وابسته به جامعه است. افراد زیادی در آنجا هستند که به عنوان آواتار نشان داده شده‌اند. برخی از این آواتارها ممکن است ربات‌ها، نیروهای مجازی و جلوه‌هایی از هوش مصنوعی باشند. می‌توانید با افراد دیگر معاشرت کنید یا حتی کارهایی را با هم انجام دهید. با توجه به این که فیس‌بوک یک شبکه اجتماعی است، تمرکز آن در متاورس احتمالا بر روی جنبه اجتماعی خواهد بود.
طرفداران متاورس و برخی از محققان بر این باورند که برقراری ارتباط در این فضا ممکن است طبیعی‌تر از ویدئو کنفرانس باشد. برای مثال می‌توانید از نگاه استفاده کنید تا نشان دهید که چه کسی را مخاطب قرار داده‌اید (آواتار شما می‌تواند سر خود را بچرخاند تا به شخص دیگری نگاه کند). آواتار شما همچنین می‌تواند حرکت کند و برای شروع مکالمه کنار آواتار شخص دیگری قرار بگیرد.
پایداری
این بدان معناست که هر زمان که بخواهید از دنیای مجازی بازدید کنید، این فضا در دسترس شما قرار دارد. می‌توانید با افزودن ساختمان‌های مجازی جدید یا اشیاء دیگر، آن را تغییر دهید و مهم‌تر از همه، این تغییرات در دفعات بعدی که بازدید می‌کنید، باقی می‌مانند. ممکن است بتوانید اقامتگاهی را در اختیار بگیرید و کمی از آن را مالک شوید. متاورس بر محتوای تولید شده توسط کاربر (محصولات دیجیتال و داستان‌های شخصی آنها) تکیه می‌کند، درست مانند کاری که رسانه‌های اجتماعی در حال حاضر می‌کنند.
ارتباط با دنیای واقعی
در برخی از نگرش‌ها درباره متاورس، محصولات و اشیاء مجازی در دنیای مجازی در واقع نشان‌دهنده محصولات و اشیاء واقعی در دنیای واقعی هستند. برای مثال، ممکن است شما یک پهپاد مجازی را در متاورس به پرواز درآورید تا یک پهپاد واقعی را در دنیای واقعی هدایت کنید. مردم در مورد واقعی و مجازی به عنوان “دوقلوهای دیجیتال” صحبت می‌کنند.
در متاورس چه کاری می‌توان انجام داد؟
شرکت‌های مختلف احتمالا دیدگاه‌های خود یا حتی نسخه‌های بومی متاورس خود را خواهند داشت. اما همه آنها مانند اینترنت به هم متصل خواهند بود. بنابراین، می‌توانید از یک شرکت به شرکت دیگر نقل مکان کنید.
این احتمال وجود دارد که برخی از چیزها بلافاصله جذاب‌تر و کاربردی‌تر از بقیه باشند. به نظر می‌رسد که بازی کردن یک جهش مناسبی داشته باشد، زیرا بسیاری از گیمرها در حال حاضر از بازی آنلاین لذت می‌برند و برخی از بازی‌ها اخیرا وارد متاورس شده‌اند.
این ایده که بتوانید از طریق متاورس با دیگران معاشرت کنید یا با دیگران ملاقات کنید و احساس کنید که واقعا در مقابل آنها هستید نیز جذاب است (مخصوصا اکنون که با بیماری همه‌گیری کروناویروس دست و پنجه نرم می‌کنیم).
ما هنوز ایده مشخصی از پیشنهادات متاورس متا نداریم. مارک زاکربرگ، مدیر اجرایی فیس‌بوک، در اعلام تغییر نام تجاری این شرکت، احتمالات مختلفی را ذکر کرد. ممکن است بتوانید در یک جلسه واقعی مانند یک هولوگرام ظاهر شوید یا با شخصی در آن سوی جهان در یک صفحه شطرنج مجازی که روی دنیای واقعی قرار گرفته، شطرنج بازی کنید.
چشم‌انداز فیس‌بوک از متاورس این است که رابط آینده ما با اینترنت باشد. اما این که آیا روزی از طریق دنیای مجازی سه بعدی و هدست های واقعیت مجازی به تمامی خدمات اینترنتی دسترسی خواهیم داشت یا خیر، هنوز نامعلوم است و باید منتظر ماند و دید چه اتفاقی رخ خواهد داد.
علی رغم تلاش‌های بسیاری از شرکت‌های بزرگ در سال‌های اخیر برای عرضه هدست‌ها به بازار (از جمله فیس‌بوک با خرید آکیولوس)، به نظر می‌رسد که این دستگاه‌ها هنوز تا حدودی یک فناوری خاص هستند.
نظر نهایی
دیدگاه اولیه استفنسون از متاورس بسیار هیجان‌انگیز بود، اما همچنین مملو از احتمالاتی برای آسیب‌های آنلاین و دنیای واقعی (از اعتیاد گرفته تا جنایت و فساد تاریخی نهادهای دموکراتیک) بود. جالب اینجاست که متاورس استفنسون عمدتا در تملک شرکت‌های بزرگ بود و دولت‌ها بخش بسیار ناچیزی از آن را در اختیار داشتند.
با توجه به تنش‌های کنونی بین فناوری‌های بزرگ و دولت‌های سراسر جهان بر سر حفظ حریم خصوصی، آزادی بیان و آسیب‌های آنلاین، باید به طور جدی به این فکر کنیم که چه نوع متاورسی را می‌خواهیم ایجاد کنیم و چه کسی می‌تواند آن را ایجاد، کنترل و تنظیم کند.