دائو چیست و به چه منظور ایجاد شد؟

یکی از ویژگی های اصلی ارزهای رمزنگاری نامتمرکز بودن آنها است. به این معنی که آنها توسط یک موسسه واحد مثل یک دولت یا یک بانک مرکزی کنترل نمی شوند، بلکه در بین رایانه ها، شبکه ها و گره های مختلف توزیع می شوند. در بسیاری از موارد، ارزهای رمزنگاری از این ویژگی نامتمرکز بودن استفاده می کنند تا یک سطح شخصی و امنی را که به طور معمول برای ارزهای استاندارد و معاملات مربوط به آنها غیرقابل دسترس است، تامین کنند.
گروهی از توسعه دهندگان با الهام از غیرمتمرکز بودن ارزهای رمزنگاری، در سال 2016 ایده ایجاد یک سازمان مستقل غیرمتمرکز به نام دائو(DAO) را دادند.
دائو سازمانی بود که به صورت خودکار و اتوماتیک و غیرمتمرکز طراحی شده بود. این سازمان به عنوان شکلی از صندوق سرمایه گذاری مبتنی بر کد منبع باز و بدون ساختار مدیریت عمومی و یا هیئت مدیره، عمل می کرد. به منظور غیر متمرکز بودن کامل DAO، این ساختار به هیچ دولت و ملتی وابسته نیست و از شبکه اتریوم استفاده می کند.
چرا سازمانی مثل دائو ایجاد شد؟
توسعه دهندگان دائو معتقد بودند که می توانند خطاهای انسانی یا دستکاری منابع مالی سرمایه گذاری را از طریق قرار دادن قدرت در دست یک سیستم خودکار و فرایند crowdsourced از بین ببرند. دائو به وسیله اتر کار می کرد و به گونه ای طراحی شده بود تا سرمایه گذاران بتوانند پول را از هرنقطه جهان به صورت ناشناس ارسال کنند. دائو سپس آنها را صاحب توکن می کند تا به آنها حق رای دادن در پروژه های احتمالی را بدهد.
دائو در آوریل 2016 به لطف فروش طولانی یک ماهه توکن های خود و جمع آوری بودجه 150 میلیون دلاری، راه اندازی شد. در آن زمان این بزرگترین کمپین جذب سرمایه جهت ایجاد صندوق در تمام دوران بود.
خطر و سقوط دائو
تا ماه مه 2016، دائو درصد عظیمی از تمام توکن های اتر را که تا آن زمان ارائه شده بود در اختیار داشت(طبق گزارش اکونومیست به میزان 14 درصد). با این حال تقریبا در همان زمان، یک مقاله منتشر شد که به چند آسیب امنیتی جدی در دائو اشاره می کرد و به سرمایه گذاران در مورد پروژه های سرمایه گذاری در آینده هشدار داد.
بعدها در ژوئن 2016، هکرها بر اساس این آسیب ها به دائو حمله کردند. هکرها به 3.6 میلیون اتر که معادل 50 میلیون دلار در آن زمان بود، دسترسی یافتند. این باعث ایجاد بحث و جدل های فراوانی در میان سرمایه گذاران دائو با افرادی که پیشنهاد راه های مختلف را برای ردیابی هکرها داشتند، شد و سایرین که خواستار منحل شدن دائمی دائو بودند. این حادثه نیز به وضوح سبب ایجاد هاردفورک اتریوم شد، که کمی پس از آن رخ داد.
با توجه به اطلاعات، دائو نسبت به خطاهای برنامه نویسی و حمله برداری آسیب پذیر بود. واقعیت این است که سازمان، نقشه و قلمرو جدیدی را از لحاظ مقررات و قوانین ایجاد کرده بود. تاثیرات ساختار این سازمان به طور بالقوه فراوان بود. سرمایه گذاران نگران بودند که آنها مسئول اقدامات انجام شده توسط دائو به عنوان یک سازمان بزرگ هستند.
دائو در فضایی مبهم و تاریک دست به اقدام زد، این که آیا ارزها به فروش بروند یا نه. علاوه براین مسائل مهمی در مورد نحوه عملکرد دائو در دنیای واقعی وجود داشت. برای سرمایه گذاران و کاربران مهم بود که بتوانند اتریوم را به ارزهای فیات تبدیل کنند و این بر ارزش اتریوم نیز موثر بود.
پس از نظرات مخالف زیاد با دائو و هک بزرگ آن در ابتدای تابستان، در سپتامبر 2016 تعدادی از صرافی های ارزهای رمزنگاری مهم، توکن دائو را از لیست خود حذف کردند. و این نشان دهنده پایان دائو بود، همانطور که از ابتدا مشخص بود.
پاسخ SEC
در ژانویه 2017، کمی بعد از این که دائو منحل شد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا(SEC) گزارشی درباره عرضه اولیه ارز(ICO) و دائو منتشر کرد. این گزارش نشان داد که دائو ارز را به شکل توکن بر روی بلاک چین اتریوم فروخته است. به این معنی که به طور بالقوه بخشی از قانون اوراق بهادار آمریکا را نقض کرده.
آینده دائو چیست؟
از اوایل سال 2018 علائمی نه چندان روشن از این که دائو مانند ابتدای خود احیا خواهد شد، وجود دارد. با این حال، میزان علاقه و گرایش برای ایجاد سازمان های خودمختار غیرمتمرکز همچنان رو به رشد است.
در حالی که نگرانی در مورد مشکلات بالقوه در مورد قانون گذاری، امنیت و ساختار، مدت زیادی است که وجود دارد، برخی از کارشناسان و سرمایه گذاران معتقدند که این نوع سازمان ها در نهایت مورد پذیرش و قبول قرار می گیرند و حتی ممکن است جایگزین ساختار تجارت سنتی شوند.
ارز رمزنگاری محبوب دش نمونه ای از یک سازمان مستقل غیرمتمرکزاست، که به دلیل نحوه اداره و ساختار سیستم بودجه آن است.