بررسی انواع سفارش‌ها در صرافی های رمزنگاری

مدیریت سفارش‌ها یک جنبه مهم از استراتژی های معاملاتی است.معامله گران در هنگام معامله سهام و ارز رمزنگاری، با ثبت کردن سفارش های خود با بازار تعامل می کنند.

اگر می خواهید اطلاعاتی درباره انواع سفارش‌ها در بازار بدست بیاورید و کنجکاو به دانستن عملکرد کلیدهای مختلف در یک صرافی مانند بایننس هستید، این مطلب می تواند به شما کمک کند.

چرا باید انواع مختلف سفارش‌ها وجود داشته باشد؟

انواع سفارش‌ها به گونه ای هستند که شخصی که سفارش خرید یا فروش یک دارایی را ثبت می کند، پس از ورود به بازار، بیشترین کنترل را بر سفارش خود داشته باشد. به طور کلی باید گفت، این سفارش‌ها این امکان را می دهند، شخصی که در حال خرید یا فروش سهام، کالا یا ارزهای مختلف است می تواند در یک دستورالعمل ساده تعدادی ویژگی کوچکتر دیگر را اجرا کند.

هنگام انجام معاملات ارزهای رمزنگاری یا دارایی های دیگر، کلیه سفارش ها در یک صرافی به یکی از انواع مختلف سفارشات تعلق می گیرد که تعیین کننده نحوه پردازش یک سفارش و زمان اجرای آن است. علاوه بر این می توان دستورالعمل های ویژه ای را اضافه کرد که اغلب با هدف کنترل زمان انجام و اجرای سفارش صورت می گیرد. بازار نزدک یک بار 136 نوع سفارش داشت که توسط افرادی با مدرک دکتری علوم رایانه، فیزیک و ریاضیات که در معاملات با نوسان بالا تخصص داشتند طراحی شده بود. با این حال تمام انواع این سفارشات تنها مشتقی از دسته سفارشات لیمیت(limit) و مارکت(market) بودند.

اگر می خواهید یک معامله گر مطلع و خبره باشید، شناخت انواع سفارش ها بسیار ضروری است. در ادامه لیستی از انواع اصلی سفارشات آورده شده که دستورالعمل جزئیات آن را می توان در خود صرافی ها پیدا کرد.

سفارش مارکت(market order) چیست؟

سفارش مارکت اساسا جزء ابتدایی ترین نوع سفارشات است و صرفا دستورالعمل خرید یک دارایی با بهترین قیمت موجود در لحظه است.

در این نوع سفارش خریدار می گوید “من این ارز یا کالا را در حال حاضر و با بهترین قیمت موجود می خواهم.” این دستورالعمل تضمین می دهد که سفارش اجرا شود، اما به قیمت آن اهمیتی نمی دهد. این نوع سفارش در بین مبتدیان بسیار رایج است. این نوع سفارش اغلب به عنوان ساده ترین نوع سفارشات در نظر گرفته می شود و هنگامی که فقط می خواهید به سرعت وارد یک موقعیت شوید یا از آن خارج شوید، می تواند بسیار مفید باشد. در بازار کاربرانی که سفارش مارکت ثبت می کنند اصطلاحا تیکر(takers) یا سفارش بردار نامیده می شوند، زیرا این نوع سفارش‌ها با قیمت لحظه، سریع مطابقت داده شده و وارد لیست سفارشات صرافی می شوند. این دسته برعکس میکرها(makers) هستند که در ادامه در مورد آنها بحث خواهیم کرد.

سفارش لیمیت یا محدود(limit order) چیست؟

یک سفارش لیمیت، محدوده قیمت مشخصی را تعیین می کند که یک معامله گر می خواهد ارز یا کالا خود را در آن قیمت بخرد یا بفروشد و فقط زمانی که قیمت بازار به آن سطح برسد اجرا می شود.

در حالی که سفارشات مارکت بلافاصله انجام می شوند، سفارشات لیمیت با  قیمت از پیش تعیین شده اجرا می شوند که به طور کلی برای کاربر بهتر از قیمت فعلی بازار است. به عنوان مثال فکر می کنید که قیمت بیت کوین کاهش می یابد. انجام سفارش لیمیت به شما این امکان را می دهد تا یک سفارش مثلا 500 دلار پایین تر از قیمت فعلی بازار برای خرید بیت کوین قرار دهید. اگر قیمت به آن حد سقوط کند، سفارش لیمیت در لیست سفارشات اجرا می شود و معامله در قیمت مطلوب و مورد نظر شما انجام خواهد شد.

این روند به معامله گران اجازه می دهد تا محدودیت ها را تعیین کرده و ریسک را کنترل کنند. همچنین این امکان را به معامله کنندگان می دهد تا بتوانند محدوده قیمتی خود را تعیین کرده و مجبور نباشند برای انجام سفارش خود مرتبا به بازار سر بزنند. به افرادی که این نوع سفارشات را قرار می دهند میکر(makers) یا سفارش گذار گفته می شود که در معنای واقعی همان چیزی است که باعث ایجاد بازار می شود.

لازم به ذکر است، حتی اگر قیمت به حد مورد نظر برسد، این احتمال وجود دارد که سفارش لیمیت اجرا نشود. این احتمال زمانی رخ می دهد که تعداد محدودی سفارش فروش یا خرید در قیمت مشخص شده وجود داشته باشد و در بیشتر موارد سفارشات بر اساس اولویت زمان سفارش گذاری انجام می شوند. این بدان معناست که سفارشات ابتد بر اساس قیمت طبقه بندی می شوند و سپس سفارشاتی که در یک قیمت یکسان قرار داده شده اند بر اساس زمان ثبت سفارش اجرا می شوند.

بنابراین حتی اگر قیمت به سطح مورد نظر شما برسد، ممکن است سفارشات دیگری قبل از شما در آن سطح ثبت شده باشد و قیمت قبل از انجام سفارش شما تغییر کند. به همین دلیل پیشنهاد می شود که قیمت های خود را کمی بالاتر(برای خرید) یا کمی پایین تر(برای فروش) از سطوح اصلی روانی تنظیم کنید. به عنوان مثال سطح 10100 دلار به جای سطح 10000 دلار. البته سایر معامله گران نیز از این تاکتیک ها مطلع هستند و بنابراین بررسی لیست سفارش هایی که هنوز انجام نشده اند و سطح قیمتی آنها، می تواند بسیار مفید باشد؛ زیرا سطح روانی بسته به نوع سفارش ها و مقادیر آنها ممکن است تغییر کند.

سفارش استاپ(stop orders) یا توقف چیست؟

این نوع سفارشات مانند سفارشات لیمیت هستند اما با کمی تفاوت. سفارشات لیمیت در واقع در لیست سفارشات صرافی قرار می گیرند، اما سفارشات استاپ در زمان رسیدن قیمت به سطح از پیش تعیین شده در لیست قرار می گیرند و پس از آن در دسته سفارشات لیمیت یا مارکت قرار می گیرند.

وجه تمایز این دو دسته بسیار ظریف است، اما تفاوت اصلی این است که سفارش های لیمیت در لیست سفارش قرار داده می شوند و می توانند توسط هر کس مشاهده شوند، در حالی که سفارشات استاپ تا زمان تحقق شرایط وارد لیست نمی شوند. این سفارشات خود می توانند بر اساس سفارش مارکت یا لیمیت تنظیم شوند که به معامله گران امکان انعطاف پذیری بیشتری را می دهند.

در اصل یک سفارش استاپ مارکت(stop market) می گوید اگر قیمت به X مقدار رسید، بلافاصله بخر یا بفروش. البته این به آن معنا نیست که لزوما در قیمت X سفارش شما انجام می شود، اما با رسیدن قیمت با آن سطح، بلافاصله یک سفارش مارکت برای خرید ارز در بهترین قیمت فعلی اجرا می شود. از سوی دیگر یک سفارش استاپ لیمیت(stop-limit) می گوید، اگر قیمت به سطح X رسید، برای خرید یا فروش در سطح Y یک سفارش ثبت کن. توجه داشته باشید که X و Y می توانند قیمت یکسانی باشند، اما معمولا اینگونه نیست.

بنابراین از نظر تئوری می توانید به عنوان مثال یک سفارش ثبت کنید که اگر قیمت بیت کوین به سطح 10000 دلار رسید یک سفارش خرید در قیمت 10000 دلار ثبت کند. از سوی دیگر می توانید یک سفارش ثبت کنید که اگر قیمت بیت کوین به سطح 10000 دلار رسید یک سفارش خرید در سطح 10100 دلار ثبت کند. معامله گران می توانند با ترکیب این دستور ها، استراتژی های پیچیده ای را اعمال کنند تا ریسک خود را به طور موثری مدیریت کنند.

سفارش قابل تنظیم(scaled orders) چیست؟

سفارشات قابل تنظیم از چندین سفارش لیمیت برای خرید یا فروش تدریجی تشکیل شده اند. این می تواند متعادل کردن تاثیر پذیری از نوسانات بازار در طول زمان و نیز کاهش تاثیر پذیری از یک سفارش بزرگ، کمک کند.

گاهی اوقات ممکن است یک معامله گر بخواهد چندین خرید کوچکتر را در طیف وسیعی از قیمت ها ثبت کند، زیرا روند قیمتی ممکن است برخلاف قیمت ثبت شده برای یک سفارش بزرگ باشد. برای این کار چند دلیل وجود دارد. اول این که در اصل معامله گران غالبا فقط می توانند یک حالت خرید یا فروش را انتخاب کنند و برای رسیدن قیمت به سطح مطلوب مورد نظر خود برای کسب سود باید منتظر بمانند. اما این نوع سفارش به قرار گرفتن در جهت بازار کمک می کند و می تواند نتایج خوبی را سبب شود، زیرا معامله گر می تواند سفارشات دیگری را در جهت یا خلاف جهت موقعیت مورد نظر خود ثبت کند.

دلیل دیگر این است که موقعیت یک سفارش بزرگ که در انتظار رسیدن به هدف است، فاش نخواهد شد. این کار سبب به حداقل رسیدن تاثیر سفارش یا موقعیت شما بر بازار خواهد شد. سفارشات بزرگ نه تنها می توانند تاثیر قابل توجهی بر روند بازار داشته باشند، بلکه با تاثیر گذاری بر سایر معامله گران می توانند تاثیرات روانی نیز داشته باشند. برای جلوگیری از این امر، می توان سفارشات خرید یا فروشی را در طیف گسترده ای از قیمت قرار داد. به عنوان مثال 10 سفارش کوچکتر را در انواع مختلف قیمت ها می توان ثبت کرد. به این ترتیب در لیست سفارشات، آن ها تنها سفارشات کاملا معمولی به نظر می رسند.

دستور العمل ها در زمان لازم(time-in-force) چیستند؟

دستور در زمان لازم، می تواند با قرار دادن محدودیت زمانی بر روی سفارشات لیمیت، اجرا شدن یا لغو آن را تغییر داده یا اصلاح کنند. این مسئله باعث افزایش سطح کنترل معامله گر می شود و احتمال فراموش کردن یک سفارش قدیمی که دیگر قصد انجام آن را ندارد از بین می برد.

فرض کنید یک معامله گر از هفته ها قبل یک سفارش در لیست سفارشات قرار داده که دیگر در شرایط فعلی، سفارش مطلوبی نیست. در صورت عدم بررسی، دستور سفارش در نهایت قابل اجرا خواهد شد و می تواند برای کاربر یک سفارش اشتباه و دارای ضرر باشد. چنین معامله گرانی می توانند دستور زمان دار را بر روی سفارش تنظیم کنند تا مدت زمان انتظار سفارش بدون اجرا شدن مشخص شود.

ساده ترین نوع این دستورها، خوب بودن تا زمان لغو شدن(good till canceled یا GTC) است، به این معنی که سفارش را در لیست قرار بده تا زمان اجرا شدن و یا تا زمانی که من آن را لغو می کنم. بدیهی است که این نوع دستور پیش فرض بسیاری از معاملات است، زیرا دستور اضافه ای را به سفارش وارد نمی کند. از جمله دستورهای دیگر دستور انجام شدن سریع یا لغو شدن(immediate-or-cancel) است. در این دستور در صورتی که سفارش بلافاصله پس از قرار گرفتن در لیست انجام نشود، به طور خودکار لغو می شود. دستور fill-or-kill نیز مشابه این دستور است.

از دستورهای دیگر این دسته، دستور روز یا day است. در توضیح ساده این دستور به این معنی است که اگر سفارش در طول یک روز انجام نشد، لغو شود. برای انعطاف بیشتر معامله گران از دستور good-till-date/time استفاده می کنند، به این معنی که سفارش تا زمان انجام یا تا زمان مشخص از پیش تعیین شده، فعال خواهد ماند.

انجام یک سفارش و لغو سفارش دیگر یا OCO

انجام یک سفارش و لغو سفارش دیگر (OCO) نوعی سفارش مشروط برای یک جفت سفارش است که در آن انجام یک سفارش دیگری را به طور خودکار لغو می کند. سفارش OCO اغلب ترکیبی از سفارش توقف(Stop) و سفارش محدود(Limit) در یک پلتفرم معاملاتی خودکار است. در صورت رسیدن قیمت به حد توقف یا قیمت تعیین شده و اجرای سفارش، سفارش دیگر به طور خودکار لغو می شود.معامله گران باتجربه از سفارشات OCO برای کاهش ریسک و ورود به بازار استفاده می کنند.

اگر قیمت بیت کوین را در سطح 10000 دلار در نظر بگیریم، معامله گر می تواند با سفارش OCO یا بیت کوین را با رسیدن به سطح 9900 دلار بخرد یا وقتی که قیمت به سطح 11000 دلار رسید آن را بفروشد. حال اگر قیمت به سطح 9900 دلار برسد، سفارش خرید انجام و سفارش فروش لغو می شود.

اجرا  یا لغو (FOK)

سفارش های انجام یا لغو  سفارش هایی هستند که یا بلافاصله انجام می شوند یا لغو می شوند. اگر کل سفارش به محض ثبت شدن اجرا نشود، لغو می شود.  از این نوع سفارش برای جلوگیری از خرید سهام یا ارز در چندین بلوک با قیمت های مختلف و همچنین اجرای کامل سفارش در یک قیمت واحد استفاده می کنند. برای مثال، اگر سفارشی به صرافی دستور دهد 10 بیت کوین را با قیمت 10000 دلار خریداری کند، تا حدودی اجرا نخواهد شد. اگر کل سفارش 10 بیت کوین بلافاصله با آن قیمت در دسترس نباشد، این سفارش لغو خواهد شد.

سفارشات post-only

آخرین نوع دستور سفارشات که می تواند بر روی یک سفارش قرار گیرد، دستور post-only است که اطمینان می دهد یک سفارش اگر سریع انجام نمی شود در لیست قرار بگیرد.

اگر یک سفارش خرید(یا فروش) با یک سفارش فروش(یا خرید) به همان مقدار و در همان زمان مطابقت داشته باشد، بلافاصله معامله انجام شده و کار تمام است. در بسیاری از مواقع معامله گر نمی خواهد بلافاصله سفارش انجام شود. در واقع او می خواهد هنگام قراردادن سفارش لیمیت خود مشمول پرداخت کارمزد میکر نشود.

این موضوع با ماهیت میکرها و تیکرها که قبلا در مورد آنها صحبت کردیم گره خورده. به طور کلی در صرافی ها، کارمزد سفارشات لیمیت نسبت به سفارشات مارکت کمتر است، زیرا صرافی این نقدینگی را پرداخت می کند. از این رو سفارشات post-only فقط در صورت عدم انجام سریع وارد لیست سفارشات می شوند و به این ترتیب از پرداخت کارمزد تیکر اجتناب می کنند.

همانطور که مشخص شد، با استفاده از این دستورها، معامله گران می توانند کنترل بیشتری بر نحوه و زمان انجام معاملات خود داشته باشند. به این ترتیب این دستورها هنگام ترکیب با شاخص  ها و ابزارها، خود به استراتژی های پیچیده ای تبدیل می شوند. توجه داشته باشید که همه صرافی ها از تمام این نوع سفارشات یا دستورها پشتیبانی نمی کنند، اما صرافی های اصلی و معتبر مثل بایننس از تمام این نوع سفارشات استفاده می کنند.

اکنون که تفاوت ها را درک کرده و متوجه شده اید، باید بتوانید با توجه به درک نحوه عملکرد این نوع دستورها، سفارشاتی مطابق با خواسته خود ثبت نمایید.