تفاوت ارز دیجیتال با ارز رمزنگاری شده چیست؟

ارز دیجیتال چیست؟
ارز دیجیتال در واقع پولی است که دراینترنت مورد استفاده قرار می گیرد. ارز دیجیتال تنها در شکل دیجیتالی موجود است و معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد. با این وجود تمام ویژگی های پول های فیزیکی را داراست. مانند پول نقد فیزیکی، شما می توانید آن را دریافت کنید، انتقال دهید و یا به پولی دیگر تبدیل نمایید. می توانید از آن جهت پرداخت برای دریافت کالاها و خدمات استفاده کنید مانند پرداخت قبوض، خرید از فروشگاه های آنلاین و غیره. ارزهای دیجیتال محدودیت جغرافیایی و یا سیاسی ندارند و تراکنش ها می تواند از هر مکانی در هر نقطه جهان انجام شود.
در واقع حساب های دیجیتال و کیف پول ها می توانند مانند سپرده های بانکی در نظر گرفته شوند.
ارز رمزنگاری شده چیست؟
ارز رمز نگاری شده نوعی از ارزهای دیجیتال محسوب می شود. ارز رمزنگاری شده به عنوان ابزاری برای تبادل در نظر گرفته می شود. این ارز به نوعی یک کد اعتباری و مطمئن است زیرا بر اساس رمزنگاری و کد بنا شده است.
از اهداف اولیه ایجاد ارزهای رمز نگاری شده ارتباط و چگونگی برقراری امنیت آن است. این ارزها الگوریتم ها و پروتکل ها را ایجاد و تجزیه و تحلیل می کنند و بنابراین در طی یک تراکنش این اطلاعات توسط شخصی ثالث تغییر و یا جابجا نخواهد شد. رمزنگاری کردن ترکیبی از علوم مختلف بر مبنای ریاضیات است. این ریاضیات است که قابلیت و افزایش اطمینان را به الگوریتم ها و پروتکل ها می دهد.
ارزهای رمزنگاری شده از بلاک چین و یک دفتر غیرمتمرکز استفاده می کند. این بدان معنا است که یک واحد یا قدرت متمرکز فعالیت های شبکه را کنترل و بررسی نمی کند. وسعت این شبکه به اندازه تعداد کاربران آن است.
تفاوت اصلی بین این دو چیست؟
اگر چه ارز رمزنگاری شده نوعی از ارزهای دیجیتال است اما تفاوت هایی دارد:
1) ساختار: ارزهای دیجیتال متمرکز هستند. در مورد ارزهای دیجیتال گروه خاصی از مردم و رایانه ها هستند که وضعیت تراکنش ها را در شبکه تنظیم می کنند. ارز رمزنگاری شده غیر متمرکز است و مقررات توسط اکثریت اعضاء شبکه بزرگ آن ایجاد و بررسی می شود.
2) ناشناس بودن: ارزهای دیجیتال نیاز به شناسایی کاربر دارند. نیاز است تا کاربر عکس و بخشی از مدارک شناسایی خود را ارسال نماید. در مورد ارزهای رمز نگاری شده، خرید، فروش و انجام هر فرایند دیگر نیاز به ارسال مدرکی خاص نیست. با این حال انجام فرایندها در ارزهای رمزنگاری شده کاملا به صورت ناشناس نخواهد بود. گرچه آدرس ها حاوی اطلاعات محرمانه و شخصی مثل نام، آدرس و غیره نیست، اما هر تراکنش ثبت شده و فرستنده و گیرنده به طور عمومی کاملا شناخته شده هستند. بنابراین تمام جزئیات تراکنش قابل ردیابی و پیگیری است.
3) شفافیت: ارزهای دیجیتال شفاف نیستند. شما نخواهید توانست کیف پولی را انتخاب کرده و تراکنش های آن را مشاهده کنید. این اطلاعات مخفی خواهد بود. ارزهای رمزنگاری شده کاملا شفاف هستند. هر شخصی می تواند تمام تراکنش های یک کاربر را مشاهده کند، زیرا تمام وقایع بر روی یک زنجیره عمومی ثبت شده است.
4) دستکاری تراکنش ها: ارزهای دیجتال دارای یک مرجع مرکزی هستند که تراکنش ها و انتقالات را بررسی می کند. این مرجع مرکزی می تواند بر اساس درخواست مقامات دولتی و یا با سوء ظن به کلاهبرداری یا پول شوئی، تراکنش ها را لغو و یا متوقف کند. ارزهای رمزنگاری شده بر اساس قوانین عمومی هستند. بسیار سخت است که این جامعه بزرگ تغییرات بلاک چین را تایید کنند. گرچه بعضی از موارد مانند هک دائو رخ داده است.
5) جنبه های قانونی: اغلب کشورها یک چارپوب قانونی برای ارزهای دیجیتال قرار داده اند. به عنوان مثال دستورالعمل 2009/110/EC در اتحادیه اروپا یا ماده 4A کد بازرگانی در ایالات متحده. اما در مورد ارزهای رمزنگاری شده دقیقا به همین شکل نیست. در برخی از کشورها به طور رسمی وضعیت آنها مشخص نشده است. ایجاد چارپوب های قانونی در مورد آن ها تنها در روند این اررزها تعیین شده است.
نقاط ضعف و قدرت ارزهای دیجیتال چیست؟
بیشتر تفاوت ها را می توان به عنوان مزایا و معایب در نظر گرفت. در یک سیستم مرکزی، گروهی از افراد مسئول کل تراکنش ها و فرایندها هستند. اگر در یک تراکنش اشتباه کنید، می توانید با درخواست دادن به آن شرکت، تراکنش خود را اصلاح کنید. در یک سیستم غیرمتمرکز شما قادر به انجام این کار نخواهید بود. از سوی دیگر در یک شبکه متمرکز اطلاعات شخصی کاربران نگهداری می شود. این اطلاعات می تواند از بین برود، هک شود و یا بنا بر درخواست ارگان های دولتی در اختیار آنها قرار گیرد. شبکه غیرمتمرکز این مشکلات را نخواهد داشت. اما این امر راه را برای فعالیت های جعلی باز می کند.
آیا می توان از مزایای هر دو استفاده شود؟
استفاده از مزایای شبکه متمرکز در یک شبکه غیرمتمرکز امکان پذیر است.
طبق گزارش فوربس بیش از دو میلیارد نفر حساب بانکی نداشته و یا دسترسی به خدمات بانک ها ندارند. بیش از پنج میلیارد نفر در دنیا در حال استفاده از تلفن های همراه هستند و این تعداد به سرعت در حال رشد می باشد. بنابراین می توان سیستم بانکی را به منظور ارائه خدمات به افراد بیشتر، به شبکه تلفن همراه متصل کرد. با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده می توانید از مزایای شفافیت، امنیت و غیرمتمرکز بودن لذت ببرید. در حالی که ارزهای دیجیتال امکان کنترل کامل، تعدد کیف پول های دیجیتال و تحت مقررات بودن را به شما می دهد.
یکی از نمونه های چگونگی ترکیب این دو سیستم Telcoin است. ایده اصلی ترکیب سیستم های بانکی با شبکه تلفن های همراه است. سیستم بانکی می تواند با ارزهای دیجیتال و یک ارز رمزنگاری شده جدید ترکیب شده و خدمات بسیار زیادی را ارائه دهد. نظیر ارز تلفن همراه، پرداخت اعتبارات و غیره.