اوراکل چیست و چه کاربردی دارد؟

یک “اوراکل” اطلاعاتی مانند دمای روزانه یا تعداد آرای یک کاندیدای انتخاباتی را از دنیای خارج به یک بلاک چین، نظیر اتریوم ارسال می کند. یک قرارداد هوشمند در بلاک چین می تواند از این داده ها استفاده کند و به طور معمول در مورد توزیع پول و افراد دریافت کننده آن تصمیم می گیرد. به عبارت دیگر، اوراکل یک پل ارتباطی بین قراردادهای هوشمند و دیگر منابع خارجی است.

اجازه دهید یک مثال ملموس تر بزنیم: کشاورزان گاهی اوقات مشتقات کشاورزی را می خرند که در صورت از بین رفتن محصولات در اثر خشکسالی، او را بیمه می کنند. اگردریک فصل آب و هوا  مطابق برنامه کشاورز پیش نرود، این ابزار مشتق برای جبران ضرر و زیان مبلغی به او می پردازد.

اوراکل به یک قرارداد هوشمند اتریوم کمک می کند تا این کارهای پشت سرهم را به طور خودکار انجام دهد. قراردادهای هوشمند ابزاری هستند که توسط بلاک چین هایی مانند اتریوم امکان پذیر شده اند. این قراردادها مفاد یک ارتباط را تنها در صورت تحقق شرایط صحیح اجرا می کنند. بلاک چین اتریوم همچنین از دومین ارز بزرگ به لحاظ ارزش بازار(اتریوم) پشتیبانی می کند.

برای مثال، اوراکل هواشناسی توصیف شده در بالا ممکن است که در پایان یک فصل به قرارداد هوشمند اطلاع دهد که در این فصل فقط 10 روز یا کمتر باران باریده است. این اطلاعات مستقیما به قرارداد هوشمند فرستاده می شوند و این قرارداد می داند که باید به کشاورز غرامت پرداخت شود.

برعکس، اگر در این فصل به اندازه کافی باران ببارد، اوراکل هواشناسی به قرارداد هوشمند اطلاع می دهد و به کشاورز مبلغی پرداخت نمی شود.

مشکل اوراکل چیست؟

خصوصیت بارز یک بلاک چین مانند اتریوم این است که می تواند قراردادهای هوشمند را اجرا کند. پس از برنامه ریزی، قرارداد هوشمند توسط بلاک چین کاملا کنترل می شود. با فرض تحقق شرایط قرارداد هوشمند، برای اجرای قوانین نیازی به اعتماد به هیچ نهادی نیست و هیچ واسطه ای نمی تواند از انجام معامله جلوگیری کند. این قرارداد همان وظیفه ای را انجام می دهد که برای آن برنامه ریزی شده است.

با این حال، اوراکل یک منبع داده است که توسط یک نهاد یا شخص ثالث اداره می شود. در مثال فوق، این نهاد یک اوراکل هواشناسی است. بلاک چین ها مانند اتریوم برای کنار گذاشتن اشخاص ثالث ایجاد شده اند، اما اوراکل ها یکی از همان اشخاص ثالث هستند.

اعتماد به منبع داده می تواند منجر به بروز مشکلاتی شود. برای مثال، صاحب یک منبع داده اوراکل می تواند داده های غلطی را ارسال کند تا قراردادهای هوشمند را به نفع خودش اجرا کند. متناوبا، هر کسی می تواند این منبع داده را هک کند تا داده ها را به نفع خودش تغییر دهد.

قراردادهای هوشمندی که به اوراکل ها وابسته نیستند، این مشکل را ندارند. از قرار معلوم، محققان در حال جستجو برای پیدا کردن روش های مختلف برای کم اثر کردن این مشکل هستند. آنها همچنین می خواهند اوراکل هایی را ایجاد کنند که غیرمتمرکزتر بوده یا مصون در برابر افراد سودجو باشند. یکی از زمینه های تحقیق برای اوراکل کامپیوترها، استفاده از محیط های اجرای قابل اطمینان (TEE) است که دستکاری آنها را دشوار می کند.

چه برنامه هایی از اوراکل ها استفاده می کنند؟

بسیاری از برنامه های ساخته شد در روی شبکه اتریوم از اوراکل ها استفاده می کنند. برای مثال، آگور یک پلتفرم غیر متمرکز پیش بینی بازار است که به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا در مورد آنچه در آینده رخ خواهد داد شرط بندی کنند. مثلا،شرکت کنندگان می توانند با دادن جواب “بله” یا “خیر” به این سوال  که”آیا جو بایدن در انتخابات سال 2024 پیروز خواهد شد؟”، شرط بندی کنند. آگور از داده های اوراکل ها استفاده خواهد کرد تا بفهمد آیا بایدن در انتخابات آینده برنده خواهد شد یا نه، بنابراین  شرط بندی را انجام می دهد.

دیگر پلتفرم ها مانند چین لینک، اوراکل را در بخش اصلی خود قرار داده اند و روش های مختلفی را برای مقاوم کردن اوراکل ها در برابر اطلاعات غلط کشف کرده اند.

انواع اوراکل ها

اوراکل های نرم افزاری: این نوع اوراکل ها نرم افزاری هایی هستند که داده های دریافتی از منابع آنلاین مانند دما، قیمت کالاها، تاخیرهای پرواز یا قطار و غیره را مدیریت می کنند.آنها اطلاعات مورد نیاز را استخراج کرده  و به قرارداد هوشمند انتقال می دهند.

اوراکل های سخت افزاری:برخی از قراردادهای هوشمند به اطلاعاتی نیاز دارند که مستقیم از دنیای واقعی گرفته شده اند. اوراکل های سخت افزاری این اطلاعات را در اختیار قراردادهای هوشمند می گذارند. برای مثال، اتومبیلی در حال عبور از یک مانع است که در آن سنسورهای حرکتی باید وسیله نقلیه را شناسایی کرده و داده ها را به یک قرارداد هوشمند ارسال کنند.

اوراکل های داخلی: داده ها را از دنیای خارج به قراردادهای هوشمند انتقال می دهند.

اوراکل های خارجی: این اوراکل ها قراردادهای هوشمند را قادر می سازند تا داده ها را به دنیای خارج ارسال کنند. برای مثال، می توان قفل هوشمندی را در دنیای واقعی نام برد که از طریق آدرس بلاک چین خود هزینه دریافت می کند و به طور خودکار باز می شود.

اوراکل های مبتنی بر اجماع: این اوراکل ها اطلاعات خود را از اجماع انسانی و پلتفرم های پیش بینی بازار مانند آگور و نوسیس بدست می آورند. استفاده از یک منبع اطلاعاتی می تواند خطرناک و غیر قابل اعتماد باشد. برای جلوگیری از دستکاری در بازار، بازارهای پیش بینی از یک سیستم رتبه بندی برای اوراکل ها استفاده می کنند. برای امنیت بیشتر، داده های زیادی از اوراکل های مختلف گردآوری می شوند. در صورتی که داده های همه آنها یکسان باشند، قرارداد هوشمند می تواند طبق آن داده ها عمل کند.

حرف آخر

بلاک چین ها و قراردادهای هوشمند نمی توانند به داده های خارج از خود دسترسی داشته باشند. قراردادهای هوشمند برای اجرای یک توافق قراردادی اغلب نیاز به دسترسی به اطلاعاتی از جهان خارج به شکل داده های الکترونیکی (یا همان اوراکل ها) دارند. این اوراکل ها سرویس هایی هستند که وقایع دنیای واقعی را تایید و به قراردادهای هوشمند ارسال می کنند و باعث ایجاد تغییرات کیفیتی در بلاک چین می شوند.

مشکل اصلی اوراکل ها این است که آنها خدمات شخص ثالث هستند ومردم باید به این منابع اطلاعاتی خارجی ( گرفته شده از طریق وب سایت یا حسگر ها) اعتماد کنند.