با پیشرفت قوانین ارزهای رمز‌نگاری در کنگره آمریکا، ابهامات زیادی درباره مفاهیمی مانند ذخایر استراتژیک بیت‌کوین (SBR) و صندوق‌های ثروت ملی (SWFs) وجود دارد. دیوید ساکس، مسئول جدید ارزهای دیجیتال، در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که گروه کاری دوحالته ارزهای رمز‌نگاری در حال بررسی ایجاد ذخایر استراتژیک بیت‌کوین است. او همچنین تأکید کرد که مفهوم صندوق‌های ثروت ملی کمی متفاوت است.
صندوق‌های ثروت ملی چیستند؟
صندوق‌های ثروت ملی (SWFs) توسط دولت‌ها مدیریت می‌شوند و هدف اصلی آنها رشد و حفظ ثروت ملی در بلندمدت است. این صندوق‌ها معمولاً از درآمدهای مازاد مانند سود نفت یا مازاد تجاری تشکیل می‌شوند و در زمینه‌هایی مانند املاک، سهام، زیرساخت‌ها و کسب‌وکارهای محلی سرمایه‌گذاری می‌کنند. برخلاف بانک‌های مرکزی که بر مدیریت پول و سیاست‌های پولی تمرکز دارند، صندوق‌های ثروت ملی رویکردی استراتژیک‌تر دارند و به دنبال رشد پایدار هستند.
تفاوت ذخایر بیت‌کوین و صندوق‌های ثروت ملی
دیوید ساکس به وضوح اشاره کرد که نباید بین صندوق‌های ثروت ملی و ذخایر استراتژیک بیت‌کوین اشتباه گرفت. صندوق‌های ثروت ملی اهداف گسترده‌تری دارند، مانند حمایت از شرکت‌های داخلی و زیرساخت‌های بازار، در حالی که ذخایر بیت‌کوین بیشتر بر مدیریت دارایی‌های دیجیتال متمرکز هستند.
بیل هیوز، مشاور ارشد شرکت نرم‌افزار بلاکچین Consensys، به Cointelegraph گفت که مفهوم صندوق ثروت ملی، که ایجاد آن در 3 فوریه توسط رئیس‌جمهور دونالد ترامپ دستور داده شد، می‌تواند به عنوان «راه‌حل جایگزین در صورت عدم موفقیت ذخیره راهبردی مخصوص رمزارزها» عمل کند. با افزایش سرعت این ابتکارات، سؤالات مهمی درباره نقش رمزارزها در استراتژی‌های سرمایه‌گذاری در سطح دولت و تأثیرات احتمالی آن بر صنعت دارایی‌های دیجیتال در سال 2025 و پس از آن مطرح می‌شود.
تعداد انگشت‌شماری از ایالت‌ها در حال حاضر SWFهایی دارند که تحت این تعریف کلاسیک قرار می‌گیرند. صندوق دائمی آلاسکا، که در سال 1976 تأسیس شد، درآمدهای نفتی را به یک پرتفوی سرمایه‌گذاری متنوع هدایت می‌کند و از بودجه ایالتی و سود سهام سالانه برای ساکنان حمایت می‌کند. صندوق مدرسه دائمی تگزاس از درآمدهای نفت و گاز برای تأمین مالی آموزش عمومی و در عین حال تضمین ثبات مالی استفاده می‌کند. به طور مشابه، صندوق اعتماد معدنی دائمی وایومینگ و صندوق میراث داکوتای شمالی درآمدهای حاصل از استخراج نفت، گاز و مواد معدنی را سرمایه‌گذاری می‌کنند تا نوسانات بودجه را هموار کرده و ثروت را برای نسل‌های آینده حفظ کنند. صندوق دائمی مالیات جداسازی نیومکزیکو از مدل مشابهی پیروی می‌کند و درآمدهای مالیاتی جداسازی از استخراج منابع را برای حمایت از سلامت مالی ایالت مجدداً سرمایه‌گذاری می‌کند.
در حالی که این صندوق‌ها اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند، یک هدف مشترک دارند: تبدیل رونق‌های موقت منابع به امنیت مالی پایدار. این تعداد را به 23 ایالت با نوعی از این ابزارهای سرمایه‌گذاری می‌رساند. با این حال، مأموریت‌ها و ساختارهای آنها ممکن است با مدل SWF «کلاسیک» متفاوت باشد.
قوانین بیت‌کوین و دارایی‌های دیجیتال در سطح ایالتی
در حال حاضر، 23 ایالت آمریکا قوانینی را برای مدیریت بیت‌کوین و دارایی‌های دیجیتال معرفی کرده‌اند. از این میان، 15 ایالت قوانینی را برای ایجاد ذخایر بیت‌کوین و دارایی‌های دیجیتال پیشنهاد داده‌اند.
- آریزونا: پیشنهاد ایجاد ذخیره استراتژیک بیت‌کوین با سقف 10٪ از بودجه عمومی، در صورتی که دولت فدرال ذخیره مشابهی ایجاد کند.
- یوتا: اجازه سرمایه‌گذاری تا 10٪ از چندین صندوق بزرگ ایالتی در دارایی‌های دیجیتال و حمایت از حقوق خودگردانی (Self-Custody).
با این حال، برخی از پیشنهادات مانند لایحه داکوتای شمالی (HB1184) و وایومینگ (HB201) موفق به عبور از فرآیندهای ایالتی نشده‌اند.
ظهور سریع قوانین مربوط به ذخایر بیت کوین و دارایی‌های دیجیتال در سطح ایالتی نشان‌دهنده تغییر اساسی در نحوه نگاه دولت‌ها به رمزارزها به عنوان یک دارایی سوداگرانه و یک ذخیره راهبردی بالقوه است. اینکه آیا این تلاش‌ها به دارایی‌های واقعی بیت کوین تبدیل می‌شوند یا به عنوان حرکات نمادین باقی می‌مانند، به اراده سیاسی، وضوح نظارتی و شرایط بازار بستگی خواهد داشت. با این حال، آنچه مسلم است این است که گفتگو فراتر از تئوری پیش رفته است. با آزمایش ایالت‌ها با ذخایر دارایی‌های دیجیتال و دولت فدرال که استراتژی ثروت ملی خود را هدایت می‌کند، نقش بیت کوین در امور مالی عمومی دیگر به عنوان یک سوال «آیا» نیست، بلکه «چه زمانی» و «چگونه» مطرح می‌شود.
